29 Μαΐου. Επέτειος

Καθώς κοίταζα το αρχείο με τα παλιά περιοδικά βρήκα το National Geographic του Μαΐου 2003, ένα τεύχος επετειακό με αφιέρωμα στο Έβερεστ, καθώς στις 29 Μαΐου εκείνου του έτους συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τη στιγμή που άνθρωπος πάτησε το πόδι του στην υψηλότερη κορυφή των Ιμαλαίων και του κόσμου, στα 8848 μέτρα, από τον Έντμουν Χίλαρι και τον Τένσινγκ Νόργκει. Σήμερα, είναι η 67η επέτειος και από τότε πολλοί ακολούθησαν τα βήματά των δύο πρωτοπόρων, κάποιοι τα κατάφεραν κάποιοι άλλοι όχι... Ο Χίλαρι είχε γεννηθεί στη Ν. Ζηλανδία και απεβίωσε το 2008. Το περιοδικό έχει ένα χρονολόγιο της 50ετίας, αρκετούς χάρτες, αφιέρωμα στους Σέρπα και ένα άρθρο του πρωτοπόρου, με την ιστορία του. Στη συνέχεια ανέπτυξε έντονο φιλανθρωπικό έργο για τους φτωχούς κατοίκους του Νεπάλ. Έβγαλα πρόχειρες φωτογραφίες το εξώφυλλο και κάποιες εσωτερικές σελίδες και σας τα παρουσιάζω.  

National Geographic, Φωτογραφία Εξωφύλλου, Μάιος 2003

Η ιστορία μου, κάτω δεξιά "GIVING BACK"

"Ο ήρωας"

Το νέο σημείο αναφοράς της Αθήνας

Η πρωτεύουσα απέκτησε ένα ακόμα τουριστικό αξιοθέατο, ίσως και να γίνει σημείο αναφοράς για ντόπιους και επισκέπτες. Κάποτε αποτελούσε την καρδιά όχι μόνο της πόλης αλλά και όλης της χώρας. Πέρασε από πολλά στάδια, ας ελπίσουμε να είναι κάτι που θα κρατήσει πολύ, θα αγαπηθεί και θα ομορφύνει την περιοχή. 

Πλατεία Ομονοίας, 2020

Η κουρά των αμνών

Το κούρεμα των προβάτων κοινώς. Λαμβάνει χώρα τέλος της Άνοιξης ή αρχές Καλοκαιριού ώστε να ξελαφρώνουν τα ζώα από το μαλλί λόγω της επερχόμενης ζέστης. Το μαλλί είτε χρησιμοποιείτο για να φτιαχτούν ενδύματα (πουκάμισα, παντελόνια, οι κάπες των βοσκών, σκουφιά κ.ά), κιλίμια, φλοκάτες, κλινοσκεπάσματα, είδη λαϊκής τέχνης ή επωλείτο αποφέροντας εισόδημα. Η τεχνική είναι δύσκολη καθώς το ζώο δεν κάθεται ήρεμο πάντοτε και ο βοσκός χρειάζεται πείρα για να μην πληγώσει το ζώο. 

Σε παλιότερες αναρτήσεις εδώ http://pigamiavolta.blogspot.com/2015/11/blog-post_24.html είχαμε αναφερθεί σε γέννηση αμνού και εδώ http://pigamiavolta.blogspot.com/2016/02/blog-post.html στο γνέσιμο του μαλλιού. Το κούρεμα ήταν μια αφορμή και για συνάντηση των βοσκών και κοπαδιών και με την ολοκλήρωση στήνονταν γλέντια.

Χρόνια πριν

Η διαδικασία απαθανατίζεται με το φωτογραφικό φακό

Τα γλυπτά Άνω Πατησίων και Κυπριάδου

Στην προηγούμενη ανάρτηση εδώ αναφερθήκαμε στην "Κοιμωμένη" του Γιαννούλη Χαλεπά. Ο γλύπτης έχει τη δική του μαρμάρινη προτομή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Πλατεία Παπαλούκα στην Περιοχή Κυπριάδου του Δήμου Αθηναίων. Ο Χαλεπάς φαίνεται να ξεπροβάλλει μέσα από την πέτρα, το δεξί του χέρι κρατά σμίλη και ένα κλαδί με φύλλα και καρπούς, κοιτάζει εμπρός και κάπως χαμηλά, με όψη κάπως θλιμμένη. Το έργο είναι της Λουκίας Γεωργαντή.

Στην περιοχή υπάρχουν και άλλα γλυπτά, όπως τα φωτογράφισα και τα βλέπετε παρακάτω, που έχουν στηθεί τη δεκαετία του 1960 και αρχές 1970.

Γιαννούλης Χαλεπάς

Το δεύτερο γλυπτό είναι το άγαλμα της Εύας, κοιτάζει προς τα κάτω, το κορμί σχηματίζει τόξο, στηρίζεται στο δεξί της πόδι ενώ το αριστερό είναι σε ελαφρά κάμψη. Τα χέρια είναι πίσω, το αριστερό ακουμπά στο βράχο και στο δεξί κρατά μήλο έτσι τονίζεται ο κορμός, σε συνδυασμό με την κάμψη του κεφαλιού προς τα κάτω που παρατηρεί τον όφι στη βάση του βράχου. Είναι έργο του γλύπτη Γρηγορίου Ζυγώλη, κατοίκου - εν ζωή - της περιοχής. Θα το θεωρούσαμε ένα από τα ωραιότερα γλυπτά της Αθήνας αν και όχι τόσο γνωστό.

Εύα

Η προτομή του Δημάρχου Αθηναίων Κωνστ. Νικολόπουλου έργο της γλύπτριας Κατερίνας Χαλεπά Κατσάτου, είναι στην ομώνυμη πλατεία στο άλλο άκρο της είναι η 'ΕΥΑ".

Κωνστ. Νικολόπουλος

Λίγο πιο πέρα στο προαύλιο της εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου έχει τοποθετηθεί η προτομή του Φώτη Κόντογλου, έργο του Μιχαήλ Ζερβού. Ο Φώτης Κόντογλου καταγόταν από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας και σταδιοδρόμησε ως λογοτέχνης, ζωγράφος και Αγιογράφος. Και ο Κόντογλου κατοικούσε στην περιοχή αυτή. Στους μαθητές του, μεταξύ άλλων, συγκαταλέγονται ο Εγγονόπουλος και ο Τσαρούχης.

Φώτης Κόντογλου

Τα Άνω Πατήσια φιλοξενούν την προτομή του "Άγιου των ελληνικών γραμμάτων", Σκιαθίτη κυρ' Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που μας παρατηρεί μέσα από το καταπράσινο περιβάλλον της ομώνυμης Πλατείας. Και αυτό έργο της γλύπτριας Λουκίας Γεωργαντή.

Η περιοχή είχε και κάποια έργα ακόμα που έχουν χαθεί. Στην αρχή της Λ. Γαλατσίου υπήρχε προτομή του Ναυάρχου Αθ. Πετμεζά, τώρα υπάρχει μόνο η βάση, καθώς εκλάπη και πουλήθηκε για το μέταλλο της.  Στο σταθμό του Ηλεκτρικού Άνω Πατησίων - Αγίας Βαρβάρας το σιντριβάνι που κάποτε φτιάχτηκε, έχει βανδαλιστεί και εγκαταλειφθεί.