"Αισχύλεια" ονομάζονται οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις από το Δήμο Ελευσίνας προς τιμήν του μεγάλου ελευσίνιου τραγικού ποιητή Αισχύλου. Οι περισσότερες εκδηλώσεις γίνονται στο παλιό ελαιουργείο στην παραλία της Ελευσίνας, που είναι βιομηχανικός εγκατειλημμένος χώρος.
 |
| Το παλιό σκαρί έξω από το χώρο της παράστασης |
Οι "Πέρσες" είναι έργο αντιπολεμικό, περιγράφουν την ήττα των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας και τις συνέπειες και τα δεινά που επέφερε στις πόλεις τους. Περσέπολις, Εκβάτανα, Σούσα... όπως αναφέρει ο Κ.Π. Καβάφης στο ποίημα του Η Ναυμαχία και απαγγέλλεται από τις "νύφες του πένθους". Πόλεμος - Ειρήνη, Δημοκρατία - Τυραννία, Ελευθερία - Υποδούλωση, Υπεροψία - Ταπείνωση είναι κάποιες από τις έννοιες που υπάρχουν μέσα στο έργο αλλά υποκρύπτονται πίσω από τα λόγια.
 |
| Ο αρχαιολογικός χώρος και στο βάθος οι καμινάδες του εργοστασίου τσιμέντων |
Ερμηνεία όλων των ηθοποιών στην παράσταση ήταν εξαιρετική. Σε καθηλώνει, σε συνεπαίρνει. Η ένταση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα και τα σώματα όλων. Έδειχναν καλλιτέχνες με αγάπη και μεράκι για αυτό που παρουσίαζαν. Όλοι τους, μπράβο τους! Η παραγωγή είναι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
 |
| Μικρή πλατεία στο κέντρο της Ελευσίνας. Η τυφλή πλευρά της πολυκατοικίας με ωραία ζωγραφική σύνθεση. Παράδειγμα προς μίμηση |
Από τα κορυφαία σημεία που ξεχώρισα - και χειροκροτήθηκαν - το πρώτο ήταν η έλευση του αγγελιοφόρου με τα μαντάτα και απαγγελία του πολεμικού παιάνα των Αθηναίων "Ω, Παίδες Ελλήνων, Ίτε! Ελευθερούτε πατρίδα, [...] νυν υπέρ πάντων αγών!" και το άλλο "...γιατί τα πλούτη τους νεκρούς διόλου δεν ωφελούν" φράση που είπε το φάντασμα του Δαρείου που εμφανίστηκε επί σκηνής. Ως θεατής ακολούθησα κι εγώ νομοτελειακά τη μοίρα της Αρχαίας τραγωδίας Υβρις, Ατη, Νέμεσις, Τίσις - αν ανακαλώ ορθά τη σειρά από τις σχολικές μνήμες - και να ολοκληρωθεί με τη Κάθαρση του ήρωα πρωταγωνιστή αλλά και όσων συμπάσχουν.
 |
| Άποψη του χώρου της παράστασης πριν αρχίσει το έργο |
Τα κοστούμια ουδέτερα ώστε ο θεατής να επικεντρώνεται στην ερμηνεία. Ο χορός με μαύρα αλλά έφερε ανά χείρας λευκά "φωτεινά" ενδύματα - σάκους κατά την πάροδο, οι νύφες του πένθους με λευκά και χωρίς να φαίνεται το πρόσωπο κατά διαστήματα. Το σκηνικό ήταν λιτό, έξυπνα στημένο όμως παράλληλα μεταμορφώνονταν όπου χρειαζόταν για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της σκηνοθεσίας. Οι σκιές από τα κοράκια, τα στιλέτα που καρφώθηκαν επί σκηνής και τις σιλουέτες, προβάλλονταν μεγενθυμένες στους τοίχους του ελαιουργείου στο βάθος και άθελα ή ηθελημένα διεύρυναν τη σκηνή του δράματος.
 |
| Εισιτήριο |
Για τη πόλη έχω αναφερθεί παλαιότερα εδώ, ίσως στο μέλλον να να το κάνω πάλι.
Σε ευχαριστώ, Ελευσίνα!
