Λίμνη Εύβοιας

Η Λίμνη είναι μια παραλιακή πόλη στη Βόρειο Εύβοια και πολύ όμορφη, απλώνεται στους πρόποδες του όρους Καντήλι. Από τη Χαλκίδα απέχει 1ώρα και 30'. Η διαδρομή μετά τα Ψαχνά είναι πολύ γραφική, μέσα στα πεύκα και πλατάνια με ζώα, κυρίως κατσίκες και μοσχάρια, να βόσκουν στις πλαγές του δρόμου και πολλά εξοχικά κέντρα. 

   Ιδιαίτερης ομορφιάς είναι και η κοιλάδα του Κηρέα με το στενό δρόμο να ακολουθεί την κοίτη του ποταμού. Σε μικρή απόσταση από τον κεντρικό δρόμο βρίσκεται και ο "γεροπλάτανος" εντυπωσιακά μεγάλο δέντρο, ίσως από τα μεγαλύτερα δέντρα στην Ευρώπη όπως λέγεται. Στο άνοιγμα της κοιλάδας βρίσκεται το Προκόπι, χωριό γνωστό από το Ναό του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου στον οποίο υπάρχει και το σκήνωμα του Αγίου.

Το δάσος προσφέρει πολλά στους ντόποιους, εκτός από τη ξύλευση και το ρετσίνι, μελίσσια μεζεύουν γύρη από τα πεύκα και φτιάχνουν το πευκόμελο. Κτηνοτρόφοι έχουν τα κοπάδια τους αλλά και πολλοί παραγωγοί κηπευτικών διαθέτουν τα προϊόντα τους τόσο επί τόπου όσο και στις αγορές όλης της Ελλάδας. Στα ανοίγματα του δάσους έχουν φυτευτεί ελιές προσφέροντας ένα ακόμα έσοδο.

Φτάνοντας στη Λίμνη, νιώθεις τη γαλήνη και την ομορφιά της πόλης. Η αίσθηση που έχεις είναι ότι όντως βρίσκεσαι σε νησί, κτισμένη αμφιθεατρικά, με μικρά σπίτια και παραδοσιακά αρχοντικά με κεραμίδια και στενά δρομάκια, έχει διατηρήσει το χρώμα άλλης εποχής. Η θέα προς τη θάλασσα και την απέναντι τη πλευρά της Στερεάς Ελλάδας σε κάνει να χαλαρώνεις. Βέβαια το Χειμώνα η κατάσταση θα είναι δυσκολότερη, ιδίως για τους μονίμους κατοίκους.

Θέα από την άκρη της πόλης προς τα νότια. 

Οι γύρω παραλίες είναι κατάλληλες για μπάνιο. Παρόλο που είναι τέλος Σεπτεμβρίου η θάλασσα είναι ακόμη ζεστή και ότι πρέπει για ένα από τα τελευταία, φθινοπωρινά μπάνια.

                                    

Μέσα στην πόλη αλλά και στη γύρω περιοχή θα βρείτε μοντέρνα καφέ δίπλα σε παραδοσιακά καφενεία και εστιατόρια, ταβέρνες και ουζερί με θαλασσινούς μεζέδες. Μη διστάσετε να δοκιμάσετε.

Παίρνοντας τον παραλιακό δρόμο με κατεύθυνση Νότια, θα φτάσετε στη Μονή Αγίου Νικολάου Γαλατάκη. Ο δρόμος είναι άσφαλτος από τη μία πλευρά το δάσος και από την άλλη η θάλασσα με εναλλαγή σε απόκρημνες ακτές και μικρούς κόλπους με παραλίες.

Για τη διαμονή στην περιοχή υπάρχουν καταλύματα για όλα τα βαλάντια. Από ενοικιαζόμενα δωμάτια μέχρι σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες. Η πόλη διαθέτει Ναυτικό και Λαογραφικό Μουσείο.

Ιππασία στο δάσος κοντά στην παραλία της Αγίας Άννας

Οδικώς μπορείτε να κατευθυνθείτε ανατολικά στη Αγ. Άννα και την παραλία Αγίας Άννας για να δοκιμάσετε και τη θάλασσα του Αιγαίου Πελάγους. Απέραντη παραλία με μικρό βοτσαλάκι, άμμο με απότομο βάθος. Χωράνε όλοι, χωρίς να συνωστίζεται ο ένας πάνω στον άλλον. Ατυχώς το Camping Club Agia Anna ήταν κλειστό. Άλλες χρονιές έμενε μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου αν θυμάμαι καλά.

Παραλία Αγίας Άννας. Πολλά χιλιόμετρα παραλίας

Η εκκλησία του Αγ. Ιωάννη του Ρώσου στο Προκόπι

Μελισσοκόμος περιποιείται το μελίσσι του

Φθινοπωρινά αγριολούλουδα

Εκδρομή με 4x4 στην Κεντρική Εύβοια

Η ημέρα φθινοπωρινή, ότι έπρεπε για μια εξόρμηση με 4x4 στη φύση. Επιλογή κοντινού προορισμού και εύκολα προσβάσιμου. Κεντρική Εύβοια, όρος Δίρφυς κατάβαση από δρόμο χωρίς λάσπη στον οικισμό Αγία Ειρήνη, Χιλιαδού, Κούτρουλας, Στενή και επιστροφή.

Από Την Αθήνα ως τη Χαλκίδα η διαδρομή είναι 1 ώρα, μετά ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Βόρεια Εύβοια και στην Νέα Αρτάκη στρίβουμε δεξιά για Στενή. Η Χαλκίδα από τη Στενή απέχει μισή ώρα περίπου και στη γραφική διαδρομή βλέπεις τον ορεινό όγκο της Δίρφεως να σε πλησιάζει. Μετά το γραφικό χωριό της Στενής με τις παραδοσιακές ταβέρνες, τα καφέ και τα ζαχαροπλαστεία η διαδρομή συνεχίζει μέσα σε ελατοδάσος με αραιά πλατάνια, καστανιές και άλλα δέντρα. 

 Η βλάστηση αραιώνει στη πορεία προς τη κορυφή. Η θέα του Ευβοϊκού κόλπου της Χαλκίδας, όταν φαίνεται και της απέναντι ακτής της Στερεάς Ελλάδας σου κόβει την αναπνοή. Αφήνουμε δεξιά μας την άσφαλτο και κατευθυνόμαστε προς το Καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας από πολύ βατό χωματόδρομο.

 Η κορυφή του βουνού φαίνεται μπροστά και αριστερά μας. την επόμενη φορά θα πάμε να την κατακτήσουμε. Προς το παρόν τη θαυμάζουμε από μακρυά! Το καταφύγιο ανοικτό, χωρίς άλλους επισκέπτες, ο φύλακας προθυμοποιείται να μας φτιάξει καφέ, τον ευχαριστούμε και τον ρωτάμε για τη βατότητα του δρόμου. 

 Συνεχίζουμε το δρόμο μερικές εκατοντάδες μέτρα κατευθυνόμενοι προς τη κορυφή και στο μνημείο κάνουμε δεξιά και αρχίζει η κατάβαση. Ο δρόμος φιδογυριστός, όχι φαρδύς, με νεροφαγώματα σε κάποια σημεία και με πέτρες. Βλάστηση χαμηλή. Κάποια κέδρα, πολλές φτέρες, τσάι και ρίγανη, αγριοτριανταφυλλιές, κρινάκια που άνοιξαν τα μπουμπούκια τους με τις πρώτες βροχές.  Κοπάδια από κατσίκες και πρόβατα έβοσκαν στις πλαγιές και μοσχάρια μας έκλειναν το δρόμο.

 Μια ώρα και μισή μετά τη Στηνή και τις πολλές στάσεις στη πορεία για να θαυμάσουμε το τοπίο, να μιλήσουμε με το φύλακα και με κτηνοτρόφους που συναντήσαμε είχαμε φτάσει στο Αιγαίο. Οικισμός Αγία Ειρήνη και πολιτισμός της ασφάλτου. 

 Το χωριό έχει καρυδιές, καστανιές και περιβόλια με ζαρζαβατικά. Βρεθήκαμε σε ένα εξωκλήσι και ακολουθήσαμε δρόμους "αδιέξοδα" που κατέληγαν σε αυλές σπιτιών και σε μαντριά μέσα από πυκνή βλάστηση. Μην περιμένετε ότι σε όλα τα σημεία της διαδρομής θα έχετε σήμα "καμπάνα" στο κινητό σας.

 Ο καρπός της καστανιάς μέσα στο αγκαθωτό περίβλημα του. Τα βατόμουρα έγιναν και ήταν έτοιμα για άμεση κατανάλωση ή για γλυκά και μαρμελάδες. Το ίδιο βέβαια και τα κάστανα και τα καρύδια

ακολουθώντας ένα δρόμους σχετικά παραλιακούς κατευθυνθήκαμε Νότια προς Χιλιαδού περνώντας από Μοναστήρια και κατασκηνώσεις μέσα στη φύση.

 Στη παραλία της Χιλιαδούς η ψιχάλα έγινε δυνατή μπόρα και αρκεστήκαμε σε φωτογραφίες μέσα από το βρεγμένο τζάμι  του αυτοκινήτου.

 Ανηφορίζοντας ξανά το ρέμα του ξεροπόταμου κάναμε αριστερά για να επισκεφτούμε την εκκλησία - μοναστήρι της Χιλιαδούς. Σύμφωνα με την παράδοση είναι η χιλιοστή (εξ ου και το όνομα) εκκλησία που έκτισε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα στον 6ο αι. Η οχύρωσή της έναντι των πειρατών είναι φανερή στον παρατηρητικό επισκέπτη. Μικρά παράθυρα, μικρή είσοδος και από πάνω ψηλά άνοιγμα για να ρίχνεται βραστό νερό ή λάδι στους εισβολείς.   

Ακριβώς πάνω από τη θύρα εισόδου βρίσκεται ανάγλυφη μορφή της Παναγίας που κρατά το Χριστό. 

 Αντί να επιστρέψουμε συνεχίσαμε το χωματόδρομο και την ανάβαση στο δασικό (;) δρόμο. φτάσαμε σε άσφαλτο και με το ένστικτο κατευθυνθήκαμε Νότια παράλληλα με την κοίτη του ποταμού που είχε τώρα στερέψει.

 Ήταν αργά το μεσημέρι όταν φτάσαμε στο γραφικό χωριουδάκι Κούτρουλας. Ο κυρ Τάσος έριξε στη σχάρα κρεατικά για να χορτάσει την πείνα μας, μαζί με σαλάτες και συνοδεία κρασιού. Νωρίς το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής με ενδιάμεση στάση στη Στενή για καφέ και γλυκά. 

Καλή εβδομάδα με αισιοδοξία.

Καλό Φθινόπωρο.