"Τώρα, είσαι περδίκι"

Αφορμή για την ανάρτηση πήρα από το σχόλιο σε συγγενή που πρόσφατα βγήκε από το νοσοκομείο καθώς και την παρακάτω φωτογραφία της πέρδικας που όταν την εντόπισα, ανέβηκε στο τοίχο με κοίταξε και εξαφανίστηκε στο δάσος.

Όσοι ζουν στις αστικές περιοχές δύσκολα βλέπουν την πέρδικα. Έχει όμως μια σειρά από χαρακτηριστικά που την κάνουν μοναδική! Έχει ωραία χρώματα, κόκκινα πόδια και ράμφος, πτέρωμα ξεχωριστό με συνδυασμό χρωμάτων θαυμάσιο - δείτε και τη φωτογραφία. Αν μείνει ακίνητη καμουφλάρεται εύκολα. Το περπάτημά της είναι λυγερό, γρήγορο αλλά και χαριτωμένο, γυρίζει το κεφάλι της και με το βλέμμα της παρατηρεί τα πάντα. Οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών τα είχαν παρατηρήσει αυτά και πολλά περισσότερα, γι' αυτό αναφέρεται συχνά στη λαϊκή - δημοτική ποίηση, και σε σειρά εκφράσεων (καλώς τήνε την πέρδικα - όμορφη κοπέλα, το λέει η περδικούλα του - έχει θάρρος, αύριο θα είσαι περδίκι - θα γίνεις καλά), ως συνθετικό σε λέξεις (περδικολαλεί - δεν βάζει γλώσσα μέσα, περδικοστήματα - πρόχειρες κατασκευές, περδικομάτα, περδικόστηθη, περδικοπερπατούσα), τοπωνύμιων (Πέρδικα, Περδικόβρυση, Περδικορράχη). 

Τρέφεται με φυτά, χόρτα και καρπούς και αποτελεί τροφή για αλεπούδες κουνάβια, γεράκια κ.ά. Το κυνήγι της πέρδικας θεωρείται δύσκολο, το κρέας της όμως είναι νόστιμο.

Ανέβηκε στον μαντρότοιχο και ετοιμάστηκε για τη φωτογραφία