Το βιβλίο το 'χα αγοράσει για να το διαβάσω στον Υπερσιβηρικό αλλά δεν το έκανα τότε και κατέληξα να το διαβάσω τώρα. Eύγλωττος o τίτλος - ερώτηση: "Οι ταξιδιωτικοί συγγραφείς πάνε στην κόλαση;". Θα μου πείτε "Γιατί να πάνε στην κόλαση"; "Μα με αυτά που γράφουν κάπως πρέπει να τιμωρηθούν". Εκτός βέβαια αν ζητήσουν, πριν να φύγουν για το τελευταίο ταξίδι τους, άφεση αμαρτιών. Αν κρίνω πάντως από τα γραφόμενα οι περισσότεροι προς τα εκεί θα οδεύουν.Όπως λέει ο Kohnstamm, που έχει στο παρελθόν διατελέσει ταξιδιωτικός αρθρογράφος, ανταποκριτής και συγγραφέας τέτοιων οδηγών, μπορείς να γράφεις με φαντασία για μέρη που δεν έχεις επισκεφτεί, να χρησιμοποιείς απειλές πειθώ ή καλοπιάσματα για να πάρεις ένα καλύτερο δωμάτιο ή τραπέζι σε εστιατόριο, να σε δέχονται σημαίνοντα πρόσωπα για να σχολιάσεις ευνοϊκά τις επιχειρήσεις τους ή τις χώρες, πόλεις και χωριά τους...
Με αφορμή λοιπόν αυτό το βιβλίο, έχω να αναφέρω ότι ένας ταξιδιωτικός οδηγός δεν είναι λύση σε όλα τα προβλήματα, ούτε και Ευαγγέλιο που σε πληροφορεί για τα πάντα και το ακολουθείς κατά γράμμα. Είναι χρήσιμο "εργαλείο" που σε καθοδηγεί και σου δίνει πληροφορίες συγκεντρωμένες, που σε άλλη περίπτωση μπορεί να χρειαστείς πολλές πηγές για να τις βρεις. Κάθε τι που διαβάζει κανείς είναι καλό να το βλέπει με κριτικό πνεύμα και να σκέφτεται τις τυχόν σκοπιμότητες που κρύβονται. Αναφέρομαι σε αυτά έχοντας συγκεκριμένα παραδείγματα και εμπειρίες από καταλύματα που αξιολογούνται από οδηγούς εξαιρετικά χωρίς να το αξίζον ή χώρους εστίασης που έγιναν διμοφιλείς και για να γευματίσεις περιμένεις στην ουρά με άλλους που κρατούν ανά χείρας τον ίδιο οδηγό με εσένα. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ότι πάντα φταίει ο οδηγός, επειδή ο ιδιοκτήτης αύξησε τις τιμές μειώνοντας παραραλλήλως την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου