Στην πεντηκοστή πρώτη γενέθλιο επέτειο

Επέτειοι. Ευκαιρία για αναστοχασμό και προγραμματισμό. Ουδείς γνωρίζει τον αριθμό των κεριών που είναι αναμμένα, μόνο τα σβυστά βλέπουμε που στατιστικά πλέον είναι περισσότερα! Ας μην μας "λυπεί η μορφή των...", κάναμε πολλά και κοιτάμε αισιόδοξα του μέλλοντος τα αναμμένα μας κεριά.

Τα σβυστά κεριά πληθαίνουν ...

Κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τί γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τί γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κ.Π. Καβάφης, Τα ποιήματα. Β΄(1919-1933)