Μανώλης Γλέζος

Πρόσφατα ο Δήμος Γαλατσίου Αττικής "αποκάλυψε" μπρούτζινη προτομή του Μανώλη Γλέζου, τοποθετημένη πάνω σε μαρμάρινη στήλη που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία της πόλης. 

Ο Μανώλης Γλέζος υπήρξε ήρωας της Γερμανικής αντίστασης και της δημοκρατίας. Γεννήθηκε στη Νάξο, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, το Μάιο του 1941, ο νεαρός τότε Μανώλης αναρριχήθηκε μαζί με το Λάκη Σάντα στο βράχο της Ακρόπολης και κατέβασαν τη σημαία με τη σβάστιγκα από τον ιστό της και την έριξαν σε ένα πηγάδι. Η ηρωική πράξη έγινε γνωστή μετά την απελευθέρωση όταν μέρος από τη σκισμένη σημαία που είχε φυλάξει, δημοσιοποιήθηκε και επιβεβαιώνοντας το γεγονός. Στην πορεία της ζωής του εργάστηκε ως δημοσιογράφος και συγγραφέας. Υπήρξε πολιτικοποιημένος μέχρι το τέλος της ζωής του, διατέλεσε βουλευτής, ευρωβουλευτής, δημοτικός και νομαρχιακός σύμβουλος, τιμήθηκε από πολλούς φορείς και κράτη για τους αγώνες του.

Η προτομή του Μανώλη Γλέζου, στο Γαλάτσι, γλύπτης Γ. Ρούσσης

Δολοφονία του Γεωργίου στη Θεσσαλονίκη

Περπατώντας στη Λεωφόρο Βασ. Όλγας στη Θεσσαλονίκη, κοντοστάθηκα όταν είδα στο πεζοδρόμιο μια στήλη που δεν κατάλαβα τι ήταν. Την παρατήρησα, εντόπισα στην πίσω πλευρά μια ημερομηνία - 5 Μαρτίου 1913 - μέσα σε ένα στεφάνι. Παραπίσω εντόπισα, κρυμμένο μέσα στα ψηλά κυπαρίσσια, μια προτομή σε βάθρο Βασιλεύς Γεώργιος Α' 1863 - 1913. Η πλατεία είναι το σημείο που δολοφονήθηκε ο Βασιλιάς της Ελλάδος Γεώργιος Α'. Στην άλλη πλευρά της πλατείας τοποθετήθηκε πριν μερικά χρόνια το άγαλμα της Όλγας, συζύγου του. Έψαξα αργότερα και βρήκα μερικά πράγματα για το δολοφονημένο Βασιλιά, γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας, ήταν ο μακροβιότερος Έλληνας μονάρχης. Στο παρελθόν είχε γίνει απόπειρα δολοφονίας του στην Αθήνα (Άγιος Σώστης). Απέκτησε οκτώ παιδιά, θεωρείτο συνετός ηγέτης, επί των ημερών του υπερδιπλασιάστηκε η έκταση της χώρας και μπήκε σε νέα βάση το κράτος. Ετάφη στο Τατόι.

Στήλη στο σημείο της δολοφονίας, στο πεζοδρόμιο της Β. Όλγας στη Θεσσαλονίκη

Η πίσω πλευρά με στεφάνι και ημερομηνία 5 Μαρτίου 1913

Η προτομή του Γεωργίου Α' 

Στην ίδια πλατεία άγαλμα της Βασ. Όλγας

+ Αναστάσιος (Γιαννουλάτος) Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας 1930 - 2025

 

Στο Βασίλη Τσιτσάνη

Ο Βασίλης Τσιτσάνης υπήρξε λαϊκός τραγουδιστής, πολύ δημοφιλής στην εποχή του αλλά και διαχρονικά. Η συγκυρία το έφερε ώστε η ημερομηνία θανάτου του - 18 Ιανουαρίου - να συμπέσει με την ημερομηνία γενήσεως του. Εκτός από τραγουδιστής ήταν στιχουργός και συνθέτης και έπαιζε μπουζούκι, μαντολίνο και έγχορδα. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα, το 1915 και πέθανε στα 69 του. Στα Τρίκαλα υπάρχει το μουσείο στο όνομά του, έχει συγκεντρώσει μεγάλο όγκο υλικού για τη ζωή και το έργο του. Ο Βασίλης Τσιτσάνης ασχολήθηκε με τη μουσική από παιδί, ξεκίνησε την καριέρα του προπολεμικά και έφτασε να συνεργαστεί με όλους τους μεγάλους της εποχής του στο τραγούδι και μέχρι τα τελευταία του ήταν στο πάλκο.

Προτομή του Βασίλη Τσιτσάνη στη Θεσσαλονίκη - Άνω Πολή

Μουσείο Τσιστάνη στα Τρίκαλα, μέρος από το χρονολόγιο της ζωής του

Μουσείο Τσιτσάνη στα Τρίκαλα, ετικέτες δίσκων 78 στροφών του Τσιτσάνη

Η αρχαιότητα και το ασανσέρ

Έλαβα την πρωτοχρονιά το βιβλίο "Χωράει όλη η αρχαιότητα στο ασανσέρ;", ιντριγκαδόρικος ο τίτλος, ομολογουμένως, που αναφέρεται στην αρχαία ελληνική ιστορία μέσα από ένα τρόπο εκλαϊκευμένο με ατάκες και λεξιλόγιο σύγχρονο, που σε κρατάει από την πρώτη στιγμή ως την τελευταία σελίδα. Η αρχαιολογία δεν είναι ενα κηνύγι θησαυρού αλλά πολλά παραπάνω ή μαλλον κάτι εντελώς διαφορετικό. Συζητώντας - με κάποιον που δεν μάθαμε το όνομά του ούτε το επάγγελμα του - μέσα σε ένα ασανσέρ, εγκλωβισμένοι και οι δύο, ξεκινά από την προϊστορία και φτάνει μέχρι και την μεταφορά της Ρωμαϊκής Πρωτεύουσας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το έτος 234, (330 τα εγκάινια) 1700 χρόνια πριν. Μας δίνει την δυνατότητα να βάλουμε σε σειρά κυρίως χρονολογική πολλά γεγονότα. Αυτό που δεν μάθαμε είναι το όνομα του ακροατή ούτε το επάγγελμα του. Τελικά και σε ταξί θα μπορούσε να χωρέσει όλη η αρχαιότητα...  

Άραγε ο κορμός που ξέβρασε η θαλασσα στην παραλία, γράφει ιστορία;

Ένας χρόνος φεύγει, ένας νέος έρχεται

 "... Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν..." Όπως λέει και ο ποιητής. Στο ένα - συμβατικό - έτος που πέρασε, κάποιοι μπορεί να βλέπουν μεγάλες αλλαγές κάποιοι άλλοι στασιμότητα.

Υγεία και καλοτυχία για την νέα χρονιά.

Εξωτερικός τοίχος σπιτιού, κάπου στη Θεσσαλονίκη. Η βάρκα συνεχίζει να ταξιδεύει με ανοιχτά πανιά 

Βρετανικό στρατιωτικό νεκροταφείο, Στρυμώνας Σερρών

Παρουσιάζουμε ένα ακόμα βρετανικό στρατιωτικό κοιμητήριο, στο παρελθόν το είχαμε κάνει εδώ https://pigamiavolta.blogspot.com/2014/09/blog-post.html για αυτό της Δοϊράνης. Όλα τα αντίστοιχα νεκροταφεία είναι με την ίδια δομή - σχέδιο και χωρισμένα σε τομείς, σε σειρές, υπάρχει ένας πέτρινος τύμβος σε σχήμα κώνου με σταυρό και ένα πέτρινο βάθρο στο πλάι και κυπαρίσσια αιωνόβια, όλος ο χώρος είναι ορισμένος με πέτρινο τοίχο. Ο χώρος είναι πολύ φροντισμένος και περιποιημένος, με τρόπο ώστε να προσφέρει γαλήνη και ηρεμία στον επισκέπτη.

Εντοιχισμένη πλάκα στα Ελληνικά στην είσοδο του κοιμητηρίου. Η αριστερή πλευρά της εισόδου έχει αντίστοιχη πλάκα στα αγγλικά

Το συγκεκριμένο τώρα έχει 955 νεκρούς θαμένους στο χώρο, πεσόντες στο μέτωπο του ποταμού Στρυμώνα (Στρούμα) από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία και τους συμμάχους τους, εναντίων των Βουλγάρων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (Α' Π.Π.) 1914 - 1918. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Καλόκαστρο, προσέξτε τις οδηγίες από τους χάρτες, εγώ - όπως θυμάμαι - πήγα μέσα από αγροτικούς δρόμους, μέχρι και αλεπού (!) ξεπετάχτηκε μπροστά μου, απέχει 25 χιλιόμετρα από τις Σέρρες. Στον Α' Π.Π. ο Στυμώνας ήταν το σύνορο μεταξύ συμάχων της Ανταντ (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ, Ελλάδα) και της Τριπλής Συμμαχίας (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Βουλγαρία και Οθωμανική Αυτοκρατορία). Χιλιάδες στρατιώτες (κοντά στους 20.000) έπεσαν στα πεδία των μαχών αποτρέποντας τις δυνάμεις του άξονα να προελάσουν προς την Ελλάδα. Στον Ελλαδικόο χωρο υπάρχουν 25 βρετανικά νεκροταφεία.   

Τοπωνύμιο STRUMA Στρυμώνας

Αποψη, εσωτερικό του κοιμητηρίου

Άλλη άποψη

Χώρος περιποιημένος και φροντισμένος

Πλάκα μεταλική, με το ιστορικό των μάχών και του χώρου

Η αρχιτεκτονική είναι σε όλα τα στρατιωτικά νεκροταφεία η ίδια. "Their name liveth for evermore"