Η αγαλλίαση της Αγάλης

Το φαράγγι της Αγάλης είναι αρκετά εύκολο στη διάσχισή του και προσβάσιμο όλο το χρόνο, εκτός ίσως από τις πολύ βαριές ημέρες του Χειμώνα. Βρίσκεται στην Εύβοια στη Δυτική πλευρά της Δίρφυος. Είναι βατό, σηματοδοτημένο, προσεγμένο και κυρίως καθαρό, χωρίς σκουπίδια  (τουλάχιστον τώρα που το επισκεφτήκαμε εμείς).

Το φαράγγι έχει πλούσια και ποικίλη βλάστιση με καταπράσινα δέντρα - κυριαρχούν πλατάνια, πεύκα και έλατα πιο πάνω - και θάμνους. Το δασωμένο κομμάτι είναι καταφύγιο για πολλά ζώα, ερπετά και πουλιά συναντήσαμε και ακούσαμε κάποια κελαϊδίσματα.

Το σημείο απέναντι από το γήπεδο που αρχίζει και το μονοπάτι που κατευθύνεται προς την είσοδο του φαραγγιού

Στη φύση συμπλέκονται αρμονικά οι πέτρες με τα δέντρα

Η διαδρομή έχει πολλές μεταλλικές γέφυρες για να μπορεί ο οδοιπόρος να διασχίσει το ποτάμι από τη μια όχθη στην άλλη όταν έχει νερό.

Βατό μονοπάτι

Οι επιβλητικοί βράχοι 

Εμείς ξεκινήσαμε από κάτω (κοντά στο χωριό Άγιος Αθανάσιος) και κατευθυνθήκαμε προς τα πάνω. Ήπια ανάβαση και ήπια άσκηση. Πολλοί ορειβατικοί και φισιολατρικοί σύλλογοι οργανώνουν τις εκδρομές τους εδώ όλο το χρόνο. Εναλλακτικά μπορείτε να επιλέξετε την κατάβαση από το καταφύγιο, πρέπει κάποιος να σας πάει εκεί το ίδιο γίνεται και στην ανάβαση. Εμείς αφήσαμε το αυτοκίνητο κάτω, κάναμε την πορεία και επιστρέψαμε πάλι στο ίδιο σημείο.

Πορεία δίπλα στην κοίτη

Οδοιπόροι περπατούν στο μονοπάτι δίπλα στη κοίτη

Αρχικά είναι ανοικτό στην είσοδό του μετά υπάρχουν σημεία στενά και πάλι ανοίγει. Βράχοι ψηλοί και χρωματιστοί αριστερά και δεξιά, δέντρα εναλλαγή φωτός και σκιάς από τις φυλλωσιές των δέντρων. Μυρωδιές από αρωματικά φυτά και θάμνους που απελευθερώνονται εκείνη τη στιγμή της ημέρας.

Στενεύει η κοίτη, οι βράχοι μας πλησιάζουν

Το Χειμώνα και την Άνοιξη τα νερά τρέχουν

Ανεβαίνοντας σε κάποιο σημείο φαίνεται να υπάρχει μια συμβολή του ποταμού, ακολουθήσαμε τον αριστερό κλάδο της διχάλας. Σε λίγο φτάσαμε στο σημείο Αρκουδόβρυση. Ούτε βρύση είδαμε όμως ούτε αρκούδες. Το νεράκι βέβαια στο ποτάμι άρχισε να εμφανίζεται στο σημείο αυτό.

Στην Αρκουδόβρυση ούτε αρκούδες είδαμε ούτε βρύση

Τρεχούμενο νερό

Κρυόβρυση: χώρος αναψυχής και στάσης για ξεκούραση

Λίγο πιο πάνω η κρυόβρυση. Ο χώρος έχει διαμορφωθεί με πλάτωμα και προσφέρεται για μια μικρή στάση να θαυμάσεις τη φύση. Είδαμε και μανιτάρια, παρόλο που δεν είναι η εποχή τους. Τα νερά τρέχουν και σχηματίζουν μικρά, υπέροχα καταρακτάκια.  

Τα νερά τρέχουν συνεχώς, στο σημείο υπάρχει πηγή

Το μονοπάτι πλέον ανηφορίζει

Η πορεία μας τώρα γίνεται πιο ανηφορική στη συνέχεια και ξεφεύγει από την κοίτη του ποταμού. Άλλο σημείο στάσης παραπάνω, στη θέση Κράτια. Η θέα πολύ ωραία φεύγει το μάτι.

Το ελατάκι φύτρωσε στη μέση της κοίτης

Μετά τη πορεία, όπως μπορείτε να φανταστείτε μας άνοιξε η όρεξη. Πήγαμε στη Στενή για φαγητό και μετά για καφέ και γλυκό οι μικρότεροι. Εσείς μπορείτε να πάτε στα γύρω χωριά που έχουν εξ ίσου καλό φαγητό και επιλογές αν στη Στενή έχει πολύ κόσμο. Επιστέψαμε, κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι από την εξόρμησή μας αυτή, έτοιμοι να σχεδιάσουμε τις νέες μας περιπέτειες.

Μια από τις αρκετές γέφυρες που έχουν φτιαχτεί για τη διευκόλυνση της διάσχισης του ποταμού

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ την Αφροδίτη για τη συμβολή της στο κείμενο.