Σε αυτή την ανάρτηση θα ήθελα να αναφερθώ σε παραμέτρους που θεωρώ άξιες λόγου ή με εντυπωσίασαν από την ολιγοήμερη επίσκεψή μου στην Ουγκάντα. Δεν διεκδικώ αντικειμενικότητα ή ανασκόπηση - αποτύπωση της κατάστασης της χώρας. Η Ουγκάντα βρίσκεται πάνω στον Ισημερινό στην Ανατολική Αφρική, Δυτικά της Κένυας. Πρόσβαση στη θάλασσα δεν έχει, αλλά έχει τη Λίμνη Βικτώρια, τη μεγαλύτερη λίμνη της Αφρικανικής Ηπείρου και τη τρίτη μεγαλύτερη, γλυκού νερού, στον κόσμο, από την οποία πηγάζει ο Νείλος. Αεροπορικώς φτάνει κανείς στο αεροδρόμιο Entebbe, γνωστό για την "Επιχείρηση Entebbe", το 1976, κατά την οποία Ισραηλινές Δυνάμεις απελευθέρωσαν 105 ομήρους από αεροπειρατές που κατέλαβαν αεροπλάνο της ELAL και το οδήγησαν εκεί.
Πλατεία - συγκινωνιακός κόμβος, με διαφήμιση της Mirinda (Αεριούχο αναψυκτικό με γύση ανανά και άλλων φρούτων)
Από εκεί κινούμαστε οδικώς για 40 χιλιόμετρα προς τη πρωτεύουσα Καμπάλα. Πολύβουη πόλη μέσα σε μια χώρα που οι πολίτες της είναι από τους φτωχότερους στον κόσμο. Ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει - όπως και οι περισσότερες χώρες της υποσχάριας Αφρικής - είναι το AIDS. Οι παραγωγικές ηλικίες χάνονται, το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό μειώνεται και παιδιά μένουν ορφανά εξ αιτίας αυτής της μάστιγας. Παιδιά που την ανατροφή τους έχουν αναλάβει διεθνείς οργανώσεις (για όσα θεωρούνται τυχερά!) ή περιπλανώνται εδώ και εκεί για ένα κομμάτι ψωμί και ένα πρόχειρο κατάλυμα υποχείρια σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Η κοινωνική πρόνοια είναι μάλλον περιορισμένη και ασκείται ως επί το πλείστον από Μ.Κ.Ο.
Εμπορικό κατάστημα - νεωτερισμοί
Παιδιά που μπορεί να στερούνται πολλά, αλλά από την άλλη νιώθουν ευτυχισμένα με ένα χαμόγελο ή ένα χάδι.
Αίθουσα διδασκαλίας. Τα σχόλια περιττεύουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα σχολεία είναι έτσι.
Ο διευθυντής του σχολείου με μερικούς από τους μαθητές του.
Το μέλλον της χώρας, το μέλλον της γης...
Το βλέμμα και τα τεράστια μάτια μπορεί να κρύβουν πολλά, φανερώνουν ταυτόχρονα πολλά περισσότερα.Στο συγκεκριμένο σχολείο κατάλαβα ότι εφαρμόζουν ένα είδος αλληλοδιδακτικής μεθόδου. Οι μεγαλύτεροι μαθητές "διδάσκουν" τους μικρότερους ή κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν ρόλο "συντονιστή" μέσα στην τάξη. Οι δυσκολίες πάντως είναι ίδιες για όλα τα παιδιά της γής. Τα μαθηματικά είναι παντού δύσκολα ενώ η καλύτερη ώρα είναι το ποδόσφαιρο! Αυτά είναι τα τυχερά παιδιά, άλλα δεν τα κατάφεραν να πάνε σε σχολείο και άλλα βρίσκονται στη φυλακή για συμπλοκές στο δρόμο, στην ίδια φυλακη με βαρυποινήτες εγκληματίες.
Γιγαντοαφίσα με διαφήμιση τοπικής μπύρας
Ο τουρισμός στη χώρα δεν είναι αναπτυγμένος όπως στην γειτονική Κένυα. Υπάρχουν κάποιες υποδομές αλλά όχι αρκετές. Μπορεί κανείς να πάει για Σαφάρι (λέξη Σουαχίλι που σημαίνει ταξίδι) ή να επισκεφτεί ένα από τα εθνικά πάρκα της Ουγκάντα. Μπορεί επίσης να παρατηρήσει από κοντά τους γορίλες με ειδική άδεια και να συμμετέχει στα προγράμματα προστασίας τους. Άλλο σημείο ενδιαφέροντος είναι οι πηγές του λευκού Νείλου στη Λίμνη Βικτώρια.
Ο κρεοπώλης της γειτονιάς σας.
Πρόβλημα με τη γλώσα δεν θα αντιμετωπίσετε αν ξέρετε Αγγλικά. Η Ουγκάντα υπήρξε Βρετανική κτήση και σήμερα είναι μέλος στης κοινοπολιτείας. Η επίσημη γλώσσα είναι τα Αγγλικά, αλλά ομιλούνται και πολλές τοπικές διάλεκτοι.
Το σημείο μαρτυρίου 25 χριστιανών (Καθολικών και Πρωτεσταντών) κάηκαν ζωντανοί για να εξαγνιστούν τα τοπικά πνεύματα. 
Αναπαράσταση του μαρτυρίου
Το τζαμί Καντάφι, ένα από τα μεγαλύτερα της Αφρικής, που φτιάχτηκε με κεφάλαια από τη Λιβύη.
Το πολίτευμα είναι δημοκρατία. Η παρουσία όμως του στρατού είναι έντονη ακόμα και όταν απαγορεύεται η φωτογράφησή.
Αφίσες για τη μείωση του φαινομένου σεξουαλικών σχέσεων ηλικιακού χάσματος. "Θα αφήνατε αυτόν τον άνδρα να είναι με την έφηβη κόρη σας; Τότε γιατί εσείς είστε με τη δικιά του;" αναφέρει η αφίσα.
Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO αποτελεί το σημείο που βρίσκονται οι τύμβοι Kasubi.
Ασφαλώς στη χώρα υπάρχουν και πολυκαταστήματα και μεγάλα σουπερμάρκετ, ξενοδοχεία που παρέχουν υψηλές υπηρεσίες, τα οποία όμως προσφέρουν προϊόντα αρκετά ακριβά, ακόμη και για τα μέτρα ενός Ευρωπαίου τουρίστα. Αυτό που μένει μετά από την επίσκεψη είναι ένα σφίξιμο στο στομάχι, όλοι μπορεί να έχουμε ακούσει τα προβλήματα του τρίτου κόσμου αλλά είναι άλλο να τα ακούς ή να τα βλέπεις στη τηλεόραση και άλλο να τα βλέπεις από κοντά, μπροστά στα μάτια σου. Τι μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα αλλά και πολλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου