Η ημέρα φθινοπωρινή, ότι έπρεπε για μια εξόρμηση με 4x4 στη φύση. Επιλογή κοντινού προορισμού και εύκολα προσβάσιμου. Κεντρική Εύβοια, όρος Δίρφυς κατάβαση από δρόμο χωρίς λάσπη στον οικισμό Αγία Ειρήνη, Χιλιαδού, Κούτρουλας, Στενή και επιστροφή.
Από Την Αθήνα ως τη Χαλκίδα η διαδρομή είναι 1 ώρα, μετά ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Βόρεια Εύβοια και στην Νέα Αρτάκη στρίβουμε δεξιά για Στενή. Η Χαλκίδα από τη Στενή απέχει μισή ώρα περίπου και στη γραφική διαδρομή βλέπεις τον ορεινό όγκο της Δίρφεως να σε πλησιάζει. Μετά το γραφικό χωριό της Στενής με τις παραδοσιακές ταβέρνες, τα καφέ και τα ζαχαροπλαστεία η διαδρομή συνεχίζει μέσα σε ελατοδάσος με αραιά πλατάνια, καστανιές και άλλα δέντρα.
Η βλάστηση αραιώνει στη πορεία προς τη κορυφή. Η θέα του Ευβοϊκού κόλπου της Χαλκίδας, όταν φαίνεται και της απέναντι ακτής της Στερεάς Ελλάδας σου κόβει την αναπνοή. Αφήνουμε δεξιά μας την άσφαλτο και κατευθυνόμαστε προς το Καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας από πολύ βατό χωματόδρομο.
Η κορυφή του βουνού φαίνεται μπροστά και αριστερά μας. την επόμενη φορά θα πάμε να την κατακτήσουμε. Προς το παρόν τη θαυμάζουμε από μακρυά! Το καταφύγιο ανοικτό, χωρίς άλλους επισκέπτες, ο φύλακας προθυμοποιείται να μας φτιάξει καφέ, τον ευχαριστούμε και τον ρωτάμε για τη βατότητα του δρόμου.
Συνεχίζουμε το δρόμο μερικές εκατοντάδες μέτρα κατευθυνόμενοι προς τη κορυφή και στο μνημείο κάνουμε δεξιά και αρχίζει η κατάβαση. Ο δρόμος φιδογυριστός, όχι φαρδύς, με νεροφαγώματα σε κάποια σημεία και με πέτρες. Βλάστηση χαμηλή. Κάποια κέδρα, πολλές φτέρες, τσάι και ρίγανη, αγριοτριανταφυλλιές, κρινάκια που άνοιξαν τα μπουμπούκια τους με τις πρώτες βροχές. Κοπάδια από κατσίκες και πρόβατα έβοσκαν στις πλαγιές και μοσχάρια μας έκλειναν το δρόμο.
Μια ώρα και μισή μετά τη Στηνή και τις πολλές στάσεις στη πορεία για να θαυμάσουμε το τοπίο, να μιλήσουμε με το φύλακα και με κτηνοτρόφους που συναντήσαμε είχαμε φτάσει στο Αιγαίο. Οικισμός Αγία Ειρήνη και πολιτισμός της ασφάλτου.
Το χωριό έχει καρυδιές, καστανιές και περιβόλια με ζαρζαβατικά. Βρεθήκαμε σε ένα εξωκλήσι και ακολουθήσαμε δρόμους "αδιέξοδα" που κατέληγαν σε αυλές σπιτιών και σε μαντριά μέσα από πυκνή βλάστηση. Μην περιμένετε ότι σε όλα τα σημεία της διαδρομής θα έχετε σήμα "καμπάνα" στο κινητό σας.
Ο καρπός της καστανιάς μέσα στο αγκαθωτό περίβλημα του. Τα βατόμουρα έγιναν και ήταν έτοιμα για άμεση κατανάλωση ή για γλυκά και μαρμελάδες. Το ίδιο βέβαια και τα κάστανα και τα καρύδια
ακολουθώντας ένα δρόμους σχετικά παραλιακούς κατευθυνθήκαμε Νότια προς Χιλιαδού περνώντας από Μοναστήρια και κατασκηνώσεις μέσα στη φύση.
Στη παραλία της Χιλιαδούς η ψιχάλα έγινε δυνατή μπόρα και αρκεστήκαμε σε φωτογραφίες μέσα από το βρεγμένο τζάμι του αυτοκινήτου.
Ανηφορίζοντας ξανά το ρέμα του ξεροπόταμου κάναμε αριστερά για να επισκεφτούμε την εκκλησία - μοναστήρι της Χιλιαδούς. Σύμφωνα με την παράδοση είναι η χιλιοστή (εξ ου και το όνομα) εκκλησία που έκτισε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα στον 6ο αι. Η οχύρωσή της έναντι των πειρατών είναι φανερή στον παρατηρητικό επισκέπτη. Μικρά παράθυρα, μικρή είσοδος και από πάνω ψηλά άνοιγμα για να ρίχνεται βραστό νερό ή λάδι στους εισβολείς.
Αντί να επιστρέψουμε συνεχίσαμε το χωματόδρομο και την ανάβαση στο δασικό (;) δρόμο. φτάσαμε σε άσφαλτο και με το ένστικτο κατευθυνθήκαμε Νότια παράλληλα με την κοίτη του ποταμού που είχε τώρα στερέψει.
Ήταν αργά το μεσημέρι όταν φτάσαμε στο γραφικό χωριουδάκι Κούτρουλας. Ο κυρ Τάσος έριξε στη σχάρα κρεατικά για να χορτάσει την πείνα μας, μαζί με σαλάτες και συνοδεία κρασιού. Νωρίς το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής με ενδιάμεση στάση στη Στενή για καφέ και γλυκά.
Καλή εβδομάδα με αισιοδοξία.
Καλό Φθινόπωρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου