Πάει ο παλιός ο χρόνος

Πάει ο παλιός ο χρόνος, πάει ένας χρόνος ακόμα. Το πού πάει όμως και από πού μας έρχεται ο νέος, κανείς δεν έχει μπορέσει να μας το απαντήσει μέχρι σήμερα.

Πάει ο παλιός ο χρόνος με τα καλά και τα δύσκολα, με τα ωραία και τα άσχημα, τα γλυκά και τα πικρά, με τις αναμνήσεις που θα μας συνοδεύουν ακόμα και αν θέλουμε να ξεχάσουμε κάποιες από αυτές.

Το τέλος του χρόνου συνήθως είναι το κομβικό σημείο των απολογισμών, των νέων στόχων, των αποφάσεων για το μέλλον...

Έλαβα αυτές τις μέρες πολλές ευχές ηλεκτρονικές, τηλεφωνικές, δια ζώσης, ταχυδρομικές - ναι υπάρχει ακόμα το ταχυδρομείο - που ήταν με χιούμορ, πρωτότυπες, με συναίσθημα με έμπνευση, χαρούμενες, τυπικές.

Εγώ με τη σειρά μου να σας τις πω όπως συνήθιζε ο παππούς μου:

"Έτη πολλά και ό,τι ποθεί έκαστος"

Η φωτογραφία είναι από το Παρίσι τη Πρωτοχρονιά του 1995

Τα μεταξωτά στο Σουφλί

Το Σουφλί φημίζεται για τα μεταξωτά του και την παράδοση τους. Στην περιοχή υπήρχαν σηροτροφεία που έτρεφαν τους μεταξοσκώληκες και παρήγαγαν μετάξι υψηλής ποιότητας το οποίο μάλιστα εξήγαγαν. Σήμερα έχει μείνει το μουσείο που στους δύο ορόφους του περιγράφει την όλη διαδικασία με εποπτικά μέσα και φέρνει στο νου εικόνες και θύμησες άλλων εποχών. Στο κάτω όροφο (ισόγειο) υπάρχει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, που στις αρχές Δεκεμβρίου φιλοξενούσε τη περιοδική έκθεση φωτογραφίας του Τάκη Τλούπα με τίτλο η Η φωτογραφία είναι φως. Το μουσείο ανήκει στο "Δίκτυο Μουσείων Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς", στεγάζεται το Αρχοντικό Κουρτίδη και είναι δωρεά της οικογένειας για να στεγαστεί το συγκεκριμένο μουσείο. Στο χώρο παρουσιάζεται εκτός από τα στάδια της επεξεργασίας και το Οικονομικο-κοινωνικό πλαίσιο της περιόδου και της περιοχής στην αλληλεπίδρασή του με τη σηροτροφία. Το μουσείο λειτουργεί καθημερινά, εκτός Τρίτης και δημοσίων αργιών, με είσοδο 3 Ευρώ. Όταν φτάσετε στο Σουφλί ο καθένας μπορεί να σας πει που βρίσκεται το μουσείο.

Η αυλή του μουσείου

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε την ιστοσελίδα http://www.piop.gr/ .

Στο Σουφλί μπορείτε να αγοράσετε διάφορα μεταξωτά. Να καθίσετε σε κάποια από τις ταβέρνες του χωριού και να δοκιμάσετε τα νόστιμα φαγητά τους. Στη Φωτογραφία πιο κάτω αυτό που βλέπετε στο πιάτο είναι μοσχαράκι κοκκινιστό στο φούρνο περιτυλιγμένο σε μακαρόνια. Γευστικότατο.

Γιορτινή Χαλκίδα

Το βράδυ...

...και την ημέρα

Οχήματα στη Κούβα

Στη Κούβα από τη στιγμή που επιβλήθηκε ο οικονομικός αποκλεισμός (εμπάργκο) από τις ΗΠΑ, κάθε αγαθό έπρεπε να παράγεται στη χώρα ή εναλλακτικά να εισάγεται από χώρες του Ανατολικού μπλοκ και κυρίως την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (για να θυμόμαστε λίγο και τα παλιά). Τα αυτοκίνητα που μέχρι τότε υπήρχαν στο νησί ήταν Αμερικάνικες λιμουζίνες της δεκαετίας του '50 και όπως είναι κατανοητό αφού δεν μπορούσαν να αντικατασταθούν έπρεπε να συντηρηθούν ώστε να συνεχίσουν να κινούνται για να εξυπηρετούν τις ανάγκες. Όσο πέρναγαν οι δεκαετίες τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα "εξαφανίζονταν" από τους δρόμους εκτός βέβαια από αυτούς της Κούβας και πλέον υπάρχουν κυρίως στα μουσεία. Σήμερα στη Κούβα αποτελούν μέρος του χρώματος της, απαγορεύεται να εξαχθούν και υπάρχουν εξειδικευμένοι μηχανικοί για να τα συντηρούν καθώς τα ανταλλακτικά δεν υπάρχουν πλέον. Βέβαια τα περισσότερα από αυτά έχουν πετρελαιοκινητήρες, συμβάλλοντας στη μόλυνση του αέρα. Εκτός βέβαια από αυτά κυκλοφορούν και σύγχρονα Ιαπωνικά καθώς και ευρωπαϊκών εταιρειών που μάλλον παράγονται στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και εισάγονται από εκεί.

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται παρακάτω δεν είναι με σειρά και δεν είναι αποκλειστικά από αυτοκίνητα του '50. Θα δείτε και διάφορα άλλα οχήματα παλαιότερα και πιο σύγχρονα.

4x4 και δίκυκλο με θέα το Καπιτώλιο

Λεωφορείο για υπεραστικές διαδρομές. Ο τιμοκατάλογος των διαδρομών είναι γραμμένος στο πλάι

Στη Σάντα Κλάρα

Η ενέργεια για να κινηθεί το ποδήλατο δεν παράγεται από τον ποδηλάτη αλλά από το λεωφορείο. Αλλού αυτό θα ήταν επικίνδυνο, εκεί φαίνεται να είναι συνήθης πρακτική.

Στα δρομάκια της Αβάνας

Στο Τρινιτάντ. Το ίδιο άυτοκίνητο θα το δείτε και παρακάτω καθώς το φωτογράφισα σε άλλη επίσκεψή μου ξανά και το εντόπισα τώρα, συγκρίνοντας τις φωτογραφίες

Τα cocotaxi. Πήραν το όνομά τους από το χσήμα καρύδας (coconut), είναι τρίτυκλα μηχανάκια και χρησιμοποιούνται ως τουριστικά ταξί. Παραταγένα στη σειρά, στη πλάτεία Revolution

Σύγχρονο τουριστικό λεωφορείο, lada και παλιό λεωφορείο

Τρίκυκλο ποδήλατο - ταξί. Σήμερα έχει αντικατασταθεί από τα cocotaxi

Malecon. Φωτογραφία που βγήκε εν κινήσει από το ποδήλατο της προηγούμενης φωτογραφίας

Στο Βαραντέρο ΟΔον Κιχώτης και ο Σάνστο έφιπποι (γλυπτό)

Τράγο να σέρνει κάρο, πρώτη φορά είδα!!!

Αστικό λεωφορείο "Καμήλα". Ονομάζεται έτσι λόγω του σχήματός του. Δεν δοκίμασα να το χρησιμοποιήσω

Άμαξα

Και άλλη "καμήλα"

Χριστούγεννα

Η Βηθλεέμ αποτελεί τη γενέθλια πόλη του Χριστού. Σήμερα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής αλλά είναι περίκλειστη από το τείχος που έχει κτίσει το Ισραήλ. Στη πόλη λειτουργούν αρκετά και καλά ξενοδοχεία, αλλά η πρόσβαση είναι περιορισμένη από συγκεκριμένα σημεία ελέγχου των Ισραηλινών Αρχών, χωρίς όμως αυτό να πτοεί τους τουρίστες που αυτές τις ημέρες συρρέουν στη περιοχή. Στο ναό της Γεννήσεως, κάτω από το Ιερό Βήμα, βρίσκεται το σπήλαιο της Γεννήσεως. Στο δάπεδο υπάρχει ασημένιο δεκατετράκτινο αστέρι που φανερώνει το ακριβές σημείο. Λίγο πιο πέρα είναι το σημείο που προσκύνησαν οι τρεις Μάγοι, προσφέροντας τα τίμια δώρα στον Ιησού. Ο Ναός της Γεννήσεως χρονολογείται από τον 4ο αιώνα, περιλαμβάνει σημαντικά ψηφιδωτά στο δάπεδο και τους τοίχους αλλά και κίονες ζωγραφισμένους, αποτελεί μνημείο UNESCO από το 2012. Δίπλα - σε μικρή απόσταση - βρίσκεται ο χώρος που έχουν τοποθετηθεί τα οστά των νηπίων που θανάτωσε ο Ηρώδης. Στη περιοχή γύρω από το Ναό υπάρχουν πολλά καταστήματα που πουλάνε διάφορα αναμνηστικά (κυρίως ξυλόγλυπτα από ελιά) σε μεγάλη ποικιλία και αισθητική. Διαλέξε κάτι που να ταιριάζει με τα γούστα σας ώστε να θυμόσαστε την επίσκεψή σας. Όποιος βρεθεί στους Αγίους Τόπους αξίζει το κόπο - και την ταλαιπωρία στα φυλάκια - να επισκεφτεί και τη Βηθλεέμ.

Μακάρι το Άστρο της Βηθλεέμ να φωτίζει τα βήματά μας και να καθοδηγεί τη ζωή μας

"Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει. Αγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι, μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι. Δι' ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός".

"Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι".

Αυτή τη μέρα, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο από τα εορταστικά δείπνα και τα καταναλωτικά σύνδρομα στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που είναι λιγότερο "τυχεροί" από εμάς και ποιος ξέρει, ίσως καταφέρουμε να (ξ)ανα-γεννηθούμε.

Υπαίθριο γυμναστήριο στο Άλσος Γαλατσίου

Στο Άλσος Γαλατσίου τον προηγούμενο μήνα είδα κάτι που μου έκανε εντύπωση και δεν σας κρύβω με ξάφνιασε ευχάριστα! Πρόσφατα τοποθετήθηκαν πέντε διπλά όργανα γυμναστικής εξωτερικού χώρου. Αν δεν μπορείτε το γυμναστήριο ή αν δεν το αντέχετε, τώρα η λύση βρίσκεται στο Γαλάτσι. Με οδηγίες για το κάθε όργανο χωριστά, σχήματα, και τα μέρη του σώματος που κάθε όργανο γυμνάζει, αποτελεί πολύ καλή λύση για όλους. Όσοι πιστοί προσέλθετε, θα υπάρχει και γυμναστής (;) λέει με συγκεκριμένο ωράριο. Πέρα από τα όργανα μπορείτε να αθληθείτε στο κλειστό γυμναστήριο, στα γήπεδα Ποδοσφαίρου, Καλαθοσφαίρισης, Αντισφαίρισης, Στίβου, το κολυμβητήριο ή απλά να περπατήσετε ή να τρέξετε στα δρομάκια του Άλσους. Αντίστοιχα όργανα για άσκηση σε εξωτερικούς χώρους έχω δει στις Η.Π.Α., την Αγγλία, την Τουρκία. Στην Ελλάδα είναι η πρώτη φωρά που βλέπω, δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη τέτοια πρωτοβουλία μέχρι τώρα.

Αν τα όργανα είχαν και τις οδηγίες στα Ελληνικά αντί τα Αγγλικά θα ήταν ακόμα καλύτερα. Ίσως κάποιοι να νομίζουν ότι θα τα χρησιμοποιούν κατ' αποκλειστικότητα Άγγλοι ή Αγγλόφωνοι. Βέβαια αυτή η παρατήρηση σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τη πρωτότυπη και συνάμα πρωτοποριακή πρωτοβουλία του Δήμου, ίσα ίσα ελπίζω η επισήμανση να βοηθήσει στην προσθήκη και Ελληνικού κειμένου.

Μάλτα

Μάλτα ή Μελίτη επί το Ελληνικότερο λόγω της παραγωγής μέλιτος (μελιού). Νησάκι και χώρα (μαζί με τα άλλα δύο νησιά το Γκότσο και το Κομίνο) που βρίσκεται στο κέντρο της Μεσογείου, ανάμεσα στη Σικελία και τη Τυνησία. Όλοι όσοι πέρασαν από εκεί άφησαν κάτι και δεν ήταν και λίγοι: Βρετανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ιππότες του Αγ. Ιωάννη, Ρωμαίοι, Έλληνες, Φοίνικες. Στη Βαλέτα να μην παραλείψετε να δείτε το παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου των Ιωαννιτών Ιπποτών και τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννου. Όλα τα κτήρια έχουν τη χαρακτηριστική πέτρα ή το ιδιαίτερο χρυσοκίτρινο χρώμα. Για τη διαμονή υπάρχουν ξενοδοχεία για όλα τα βαλάντια και τα γούστα. Το καλοκαίρι ιδιαίτερα δημοφιλής περιοχή είναι το St. Julian με έντονη νυχτερινή ζωή. Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, η Βαλέτα έχει φορέσει τα χριστουγεννιάτικα της και σας περιμένει.
Να μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα τοπικά τυριά. Το παραδοσιακό λευκό, σκληρό με εξωτερική επικάλυψη πιπεριού και έντονη γεύση, συνδυάζεται με ζυμωτό ψωμάκι και ντομάτα. Η μπύρα Cisk lager είναι ελαφριά και ξεχωριστή. Αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε Kinnie να είστε προετοιμασμένοι. Είναι αναψυκτικό που παρασκευάζεται από εσπεριδοειδή (μάλλον νεράντζια) και συνδυασμό μπαχαρικών και μυρωδικών.

Οι φωτογραφίες είναι φετινές, από την προηγούμενη εβδομάδα, όπως οι περισσότερες μεγαλουπόλεις έτσι και η Βαλέτα στολίστηκε για τους κατοίκους της και τους επισκέπτες της.

Οικία Κωστή Παλαμά

Ανέφερα κλείνοντας τη προηγούμενη ανάρτησή μου τον Κ. Παλαμά και θυμήθηκα τη βόλτα μου στην Αθήνα στη γειτονειά απέναντι από τη Πύλη του Ανδριανού.

«Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου του μεγάλου και του αληθινού…». Έτσι ξεκινάει ο Ολυμπιακός Ύμνος που έγραψε ο Κ. Παλαμάς ειδικά για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες και καθιερώθηκε ως ο Ολυμπιακός Ύμνος. Ο Παλαμάς έζησε στην Αθήνα και πέθανε στη διάρκεια της κατοχής το 1943. Το τελευταίο – εν ζωή – σπίτι του βρίσκεται στην οδό Περιάνδρου 5 στη Πλάκα. Ο χρόνος έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του και ο μηχανικός το κόκκινο Χ μετά τον σεισμό. Φαίνεται και είναι εγκατειλημμένο και το μόνο που υπάρχει είναι μια πινακίδα πάνω από την είσοδο. Ο ανυποψίαστος περαστικός κοντοστέκεται, διαβάζει και απομακρύνεται κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι.

Μήπως, τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έσβησαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αλλά παραμένουν πάντα επίκαιροι και διαχρονικοί, θα πρέπει κάποιος να ασχοληθεί με το κτήριο και την συντήρηση του; Είναι μικρή οφειλόμενη τιμή προς αυτόν που έγραψε τον Ολυμπιακό Ύμνο, τιμώντας τη χώρα και το Ολυμπιακό κίνημα.

Ας μου επιτραπεί η παράφραση του αποχαιρετιστήριου ποιήματος του ΄Αγγ. Σικελιανού προς τον Κ. Παλαμά. Ηχήστε οι σάλπιγγες…Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα… Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές σημαίες ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

[...]

Σ’ αυτό το σπίτι ακουμπά η Ελλάδα!