Γλυκά ανατολής

Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς όμως να σχολιάσω τίποτα για τη "κουζίνα". ανάμεσα στις φωτογραφίες είχα και την παρακάτω.

Όπως καταλαβαίνετε είναι ένα παραδοσιακό γλυκό λίγο "πειραγμένο". Χαλβάς σιμιγδαλένιος με ξηρούς καρπούς (αμύγδαλα καβουρντισμένα και φιστίκι Αιγίνης πασπαλισμένο) μαζί με μπόλικη κανέλα και ΕΠΙΠΛΕΟΝ εγκιβωτισμένο παγωτό (!). Ο συγκεκριμένος είχε φτιαχτεί με βούτυρο, πολύ βαρύ για τα γούστα μου, αλλά το τσάκισα όλο.

Τα εστιατόρια της Κωνσταντινούπολης, μαζί με τα ζαχαροπλαστεία της είναι μία ακόμα εμπειρία για τον επισκέπτη. Η Πολίτικη Κουζίνα έγινε μέχρι ταινία, που με αφορμή την αγάπη των Ρωμιών για το καλό και ποιοτικό φαγητό, εξιστορεί τα προβλήματα και τις σχέσεις των δύο χωρών Ελλάδας και Τουρκίας σε μία πολύ ταραγμένη περίοδο. Οι γεύσεις μπορεί να είναι οικείες σε εμάς αλλά πάλι πολύ μακρινές, με διαφορές και ομοιότητες μπερδεύουν.

Εγώ σας έδωσα την ιδέα για το γλυκό, περιμένω τη συνταγή...