Η ενέργεια που παράγει η Ισλανδία σε ποσοστό 95% περίπου προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, κυρίως γεωθερμική και σε μικρότερο βαθμό υδροηλεκτρική. Όλο το νησί "επιπλέει" στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού, λίγο πιο κάτω από τον Αρκτικό Κύκλο και βρίσκεται στο σημείο που απομακρύνονται οι δύο τεκτονικές πλάκες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής. Αυτό έχει ως συνέπεια να υπάρχουν πολλά ηφαίστεία, θερμοπίδακες (geiser), θερμά ιαματικά νερά με θειούχες ενώσεις και χαρακτηριστική οσμή, φουμαρόλες (σχισμές στο έδαφος που βγαίνουν ηφαιστειακά αέρια) και άλλα σημεία ηφαιστειακής ενεργότητας. Αυτά εκμεταλλεύτηκε η χώρα για την παραγωγή ενέργειας. Γίνονται γεωτρήσεις (boreholes) και συλλέγεται ατμός ο οποίος κατευθύνεται σε εργοστάσιο. Με την πίεση, γυρίζουν οι τουρμπίνες και παράγεται ενέργεια. Στη συνέχεια ο ατμός υγροποιείται και μεταφέρεται στις μεγάλες πόλεις όχι μόνο, θερμαίνοντας κτήρια αλλά και παρέχοντας ζεστό νερό. Τέτοια ενέργεια μεταφέρεται σε θερμοκήπια που παράγουν ζαρζαβατικά (ντομάτες, μελιτζάνες, αγγουράκια κλπ) και βέβαια η ηλιοφάνεια για τη φωτοσύνθεση μέσα στα θερμοκήπια αντικαθίσταται από ειδικούς λαμπτήρες.
Ζέουσα λάσπη
Εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας κοντά στο Ρέικιαβικ (μπορεί κανείς να το επισκεφτεί, υπάρχουν ξεναγήσεις και παρουσιάσεις) δειτε εδώ 
Φουμαρόλα από μακρυά και από πιο κοντά. Το νερό που τρέχει δίπλα είναι θερμό με έντονη τη μυρωδιά του θείου.Βλέποντας αυτά κατανόησα πόσο μπορεί να προοδεύσει ένας λαός όταν αγαπά τον τόπο του, ακόμα και όταν βρίσκεται σε αντίξοες συνθήκες. Την τεχνογνωσία της Ισλανδίας θα μπορούσε να την αξιοποιήσει η Ελλάδα, αφού υπάρχουν νησιά και άλλες περιοχές που η γεωθερμική ενέργεια είναι σχεδόν ανεκμετάλλευτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου