Ο μπάρμπα Γιάννης Σκαρίμπας και η Χαλκίδα

Σχεδόν πάνω στη παραλία της Χαλκίδας, είδα μια ποροτομή. Πλησιάζοντας διάβασα: "ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ ΝΑ ΜΑΙ ΠΕΡΑ ΒΑΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΑΙ ΜΕ ΔΙΧΩΣ ΚΑΤΑΡΤΙΑ ΜΕ ΔΙΧΩΣ ΠΑΝΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ 1893 - 1984". Μάλιστα... Ο Σκαρίμπας έζησε και αγάπησε τη Χαλκίδα, λίγοι όμως ξέρουν ότι είχε γενηθεί στη στην Αγ. Ευθυμία στη Φωκίδα. Ιδιόρρυθμος λογοτέχνης με μακρά παρουσία στα Ελληνικά γράμματα. Δείτε το blog των φίλων του Σκαρίμπα και τη βιογραφία του. Είχε ξεχωριστό ύφος στη γραφή του όπως και στο χαρακτήρα του.

Η Χαλκίδα τον τίμησε με το χρυσό μετάλλιο της πόλης, ο Σκαρίμπας το πούλησε και ο Δήμαρχος μόλις το έμαθε το αγόρασε και του το έδωσε πάλι. Ενταφιάστηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, όχι σε νεκροταφείο αλλά έξω από το Κάστρο (στη Βοιωτική πλευρά της πόλης), κοντά στη γειτονιά που έμενε, με θέα την πόλη του και τα τρελά νερά της.

Αβάνα

Καθώς χάζευα τις φωτογραφίες μου, βρήκα αυτή! Πρόκειται για στιγμιότυπο από τη λεωφόρο Malecon στην Αβάνα. Εκείνη τη μέρα στη Κούβα είχε γενική απεργία, όλα ήταν κλειστά. Γινόταν διαδήλωση και η πορεία κατευθυνόταν προς το γραφείο υποθέσεων των ΗΠΑ (δεν υπάρχει πρεσβεία αφού οι δύο χώρες δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις). Στη πορεία συμμετείχαν οι πάντες, σχολεία, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι... Ήταν κάτι σαν παρέλαση, αλλά χωρίς θεατές. Μόνο κάτι τουρίστες έκαναν χάζι. Γιατί έβαλα τη φωτογραφία, θα αναρωτηθείτε. Λοιπόν δύο λεπτά πριν πέρασε ο τελευταίος διαδηλωτής και αμέσως μετά ακολουθούσαν συνεργεία καθαριότητας που μάζεψαν όλα τα σκουπίδια. Αυτό που βλέπετε στο κέντρο της φωτογραφίας, το μπλε κουβούκλιο και το άλλο δεξιότερα, είναι υπαίθριες τουαλέτες τοποθετημένες στρατηγικά πάνω από τους υπονόμους, μόνο για τη συγκεκριμένη ημέρα, που μαζεύτηκαν και αυτές λίγο αργότερα μαζί με τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις.

Do Travel Writers Go to Hell?

Το βιβλίο το 'χα αγοράσει για να το διαβάσω στον Υπερσιβηρικό αλλά δεν το έκανα τότε και κατέληξα να το διαβάσω τώρα. Eύγλωττος o τίτλος - ερώτηση: "Οι ταξιδιωτικοί συγγραφείς πάνε στην κόλαση;". Θα μου πείτε "Γιατί να πάνε στην κόλαση"; "Μα με αυτά που γράφουν κάπως πρέπει να τιμωρηθούν". Εκτός βέβαια αν ζητήσουν, πριν να φύγουν για το τελευταίο ταξίδι τους, άφεση αμαρτιών. Αν κρίνω πάντως από τα γραφόμενα οι περισσότεροι προς τα εκεί θα οδεύουν.

Όπως λέει ο Kohnstamm, που έχει στο παρελθόν διατελέσει ταξιδιωτικός αρθρογράφος, ανταποκριτής και συγγραφέας τέτοιων οδηγών, μπορείς να γράφεις με φαντασία για μέρη που δεν έχεις επισκεφτεί, να χρησιμοποιείς απειλές πειθώ ή καλοπιάσματα για να πάρεις ένα καλύτερο δωμάτιο ή τραπέζι σε εστιατόριο, να σε δέχονται σημαίνοντα πρόσωπα για να σχολιάσεις ευνοϊκά τις επιχειρήσεις τους ή τις χώρες, πόλεις και χωριά τους...

Με αφορμή λοιπόν αυτό το βιβλίο, έχω να αναφέρω ότι ένας ταξιδιωτικός οδηγός δεν είναι λύση σε όλα τα προβλήματα, ούτε και Ευαγγέλιο που σε πληροφορεί για τα πάντα και το ακολουθείς κατά γράμμα. Είναι χρήσιμο "εργαλείο" που σε καθοδηγεί και σου δίνει πληροφορίες συγκεντρωμένες, που σε άλλη περίπτωση μπορεί να χρειαστείς πολλές πηγές για να τις βρεις. Κάθε τι που διαβάζει κανείς είναι καλό να το βλέπει με κριτικό πνεύμα και να σκέφτεται τις τυχόν σκοπιμότητες που κρύβονται. Αναφέρομαι σε αυτά έχοντας συγκεκριμένα παραδείγματα και εμπειρίες από καταλύματα που αξιολογούνται από οδηγούς εξαιρετικά χωρίς να το αξίζον ή χώρους εστίασης που έγιναν διμοφιλείς και για να γευματίσεις περιμένεις στην ουρά με άλλους που κρατούν ανά χείρας τον ίδιο οδηγό με εσένα. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ότι πάντα φταίει ο οδηγός, επειδή ο ιδιοκτήτης αύξησε τις τιμές μειώνοντας παραραλλήλως την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Ισλανδία και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

Η ενέργεια που παράγει η Ισλανδία σε ποσοστό 95% περίπου προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, κυρίως γεωθερμική και σε μικρότερο βαθμό υδροηλεκτρική. Όλο το νησί "επιπλέει" στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού, λίγο πιο κάτω από τον Αρκτικό Κύκλο και βρίσκεται στο σημείο που απομακρύνονται οι δύο τεκτονικές πλάκες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής. Αυτό έχει ως συνέπεια να υπάρχουν πολλά ηφαίστεία, θερμοπίδακες (geiser), θερμά ιαματικά νερά με θειούχες ενώσεις και χαρακτηριστική οσμή, φουμαρόλες (σχισμές στο έδαφος που βγαίνουν ηφαιστειακά αέρια) και άλλα σημεία ηφαιστειακής ενεργότητας. Αυτά εκμεταλλεύτηκε η χώρα για την παραγωγή ενέργειας. Γίνονται γεωτρήσεις (boreholes) και συλλέγεται ατμός ο οποίος κατευθύνεται σε εργοστάσιο. Με την πίεση, γυρίζουν οι τουρμπίνες και παράγεται ενέργεια. Στη συνέχεια ο ατμός υγροποιείται και μεταφέρεται στις μεγάλες πόλεις όχι μόνο, θερμαίνοντας κτήρια αλλά και παρέχοντας ζεστό νερό. Τέτοια ενέργεια μεταφέρεται σε θερμοκήπια που παράγουν ζαρζαβατικά (ντομάτες, μελιτζάνες, αγγουράκια κλπ) και βέβαια η ηλιοφάνεια για τη φωτοσύνθεση μέσα στα θερμοκήπια αντικαθίσταται από ειδικούς λαμπτήρες.

Ζέουσα λάσπη

Εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας κοντά στο Ρέικιαβικ (μπορεί κανείς να το επισκεφτεί, υπάρχουν ξεναγήσεις και παρουσιάσεις) δειτε εδώ Φουμαρόλα από μακρυά και από πιο κοντά. Το νερό που τρέχει δίπλα είναι θερμό με έντονη τη μυρωδιά του θείου.

Βλέποντας αυτά κατανόησα πόσο μπορεί να προοδεύσει ένας λαός όταν αγαπά τον τόπο του, ακόμα και όταν βρίσκεται σε αντίξοες συνθήκες. Την τεχνογνωσία της Ισλανδίας θα μπορούσε να την αξιοποιήσει η Ελλάδα, αφού υπάρχουν νησιά και άλλες περιοχές που η γεωθερμική ενέργεια είναι σχεδόν ανεκμετάλλευτη.

Εστιατόρια στο Reykjavic της Ισλανδίας

Παρ' όλη την οικονομική κρίση στη χώρα, η κίνηση στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία στο καλά κρατεί και η λειτουργία τους φαίνεται να συνεχίζεται απρόσκοπτα, σε πείσμα των όποιων δυσκολιών.

Θα χαρακτήριζα την κουζίνα τους (τουλάχιστον από ό,τι δοκίμασα) διεθνή, χωρίς να λείπουν οι τοπικές επιρροές ή και το αντίθετο δηλαδή τοπική κουζίνα με διεθνείς επιρροές. Θα βρείτε κρεατικά νόστιμα, ετοιμασμένα σωστά και παρουσιασμένα ωραία, φρέσκα ψάρια, θαλασσινά και μεζέδες. Δεν αναφέρω συγκεκριμένα εστιατόρια, πήγα σε κάποια από τα κεντρικά, μπορείτε να τα βρείτε είναι αρκετά. Δοκίμασα διάφορα, ξεχώρισα και σας συστήνω τα παρακάτω πιάτα:

Σούπα με κουνουπίδι, σούπα με θαλασσινά, λιγκουίνι με θαλασσινά σε λευκή σάλτσα, αστακοουρές σε ωμά λαχανικά με σως λεμόνι και σκορδοβούτυρο (!), γατόψαρο (catfish) στη σχάρα, διάφορες σαλάτες με λαχανικά, φρούτα, τυριά, οι περισσότερες χωρίς λάδι ή dressing, παρόλα αυτά νοστιμότατες. Φάλαινα δεν δοκίμασα, λένε ότι θυμίζει περισσότερο κρεατικό, παρά ψάρι. Ο λόγος ήταν ότι με την κατανάλωση τέτοιου κρέατος ενισχύεται και η φαλαινοθηρία. Όποιος θέλει μπορεί να πάει για παρατήρηση των φαλαινών στο περιβάλλον τους, παίρνοντας τα καραβάκια που οργανώνουν τέτοια ταξίδια.

Για τις συνταγές μη με ρωτήσετε, θα πρέπει να απευθυνθείτε στους ειδικούς...