Στο Άγαλμα της Eλευθερίας που φωτίζει τον κόσμο

Ήταν απόγευμα, ο καιρός πολύ κρύος. Έριχνε κάτι μεταξύ ψιλόβροχου και χιονιού. Αποφάσισα να πάρω το θαλάσσιο ταξί για να κάνω μια βόλτα στο άγαλμα της Ελευθερίας. Η αφετηρία είναι κοντά στη γέφυρα του Μπρούλκιν. Συναισθήματα μπερδεμένα. Στο μυαλό μου το ποίημα του Καρυωτάκη, οι θείοι και οι παππούδες που έφτασαν εδώ μετά από ταξίδι σαράντα ημερών με το καράβι για να πατήσουν στη "γη της επαγγελίας". Παραδίπλα η νήσος Έλις, το κέντρο καταγραφής των νεοεισερχομένων και τώρα μουσείο. Ellis Island, Lesvos Island, Kos Island, Lampedusa Island... Μέχρι να πλησιάσουμε, η βαριά συννεφιά και ο ήλιος που έτεινε προς τη δύση του, θάμπωσαν την εικόνα της Ελευθερίας μετατρέποντας την σε κάτι φωτεινό αλλά ταυτόχρονα θολή σιλουέτα να αντικατοπτρίζεται στα νερά του ποταμού Hudson. Απομακρύνθηκα, βλέποντας τους Ουρανοξύστες του Μανχάταν στον ορίζοντα.

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει

τους ουρανούς το στέμμα σου. Tο φως σου,

χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.

Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,

λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει

σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ' αγοράσουν

έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.

Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,

πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν

οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν

με το πορτραίτο του Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,

μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,

όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη

σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,

και τη ζωή τους εξακολουθούνε,

νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει. 

Καρυωτάκης Κώστας (1927)

Το Φάντασμα της Όπερας

Το μιούζικαλ του Andrew Loyd Weber που έχει γίνει μεγάλη επιτυχία. Ξεκίνησε από το Λονδίνο, αλλά παίζεται και στην Αμερική. 

Η σκηνή πριν την έναρξη της παράστασης

  Στη Νέα Υόρκη παίζεται από το 1988, εννέα χρόνα μέχρι σήμερα συνεχώς και είναι το πλέον δημοφιλές. 

Η σκηνή στο διάλειμμα

 Η ορχήστρα είναι υπέροχη, το ειδικά εφέ εντυπωσιακά και πλούσια, η εναλλαγή των σκηνικών είναι μεγάλη και πραγματοποιείται ομαλά κατά τη διάρκεια της παράστασης και βέβαια οι ερμηνείες των ηθοποιών εξαιρετικές.

Το εξωτερικό του θεάτρου Majestic. Το αυτοκίνητο στο πρώτο πλάνο δεν περίμενε εμένα

Η παράσταση σε απορροφά και ξεχνιέσαι για δύο ώρες από όλα.

Το πρόγραμμα και το εισιτήριο

Update: Δείτε την ανάρτηση για για την παράσταση του Λονδίνου εδώ.  

Times Square, Μανχάταν

Ίσως η πιο διάσημη πλατεία σε όλο το κόσμο. Βρίσκεται στην καρδιά της Νέας Υόρκης και δεν μπορείς να πεις ό,τι επισκέφτηκες την πόλη αν δεν περάσεις από εκεί, δεν γίνεται κι όλας. Πολύβουη όλο το 24ωρο με τους ουρανοξύστες και τις πινακίδες με τις διαφημίσεις να είναι το σήμα κατατεθέν. Αν παρατηρήσεις καλά η Times Square μόνο square-τετράγωνη δεν είναι, στενή στη μέση ανοίγει προς τα άκρα. Ένας διαγώνιος δρόμος, η Broadway έκοψε τα τετράγωνα της ρυμοτομίας, αφήνοντας χώρο για μια πλατεία που το σχήμα της μοιάζει σαν να ενώνονται οι κορυφές δυο τριγώνων.

Times Square

Καλή Χρονιά

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

και ό,τι ποθεί έκαστος

Η βασιλόπιτα για το 2017