Πώς "κλειδώνουν" η Ελλάδα, η Σερβία και ο α΄ Παγκόσμιος πόλεμος με τα λουκέτα της αγάπης

Τα τελευταία χρόνια έχει επεκταθεί ιδιαιτέρως το φαινόμενο των λουκέτων πάνω σε ρομαντικές γέφυρες, καθιστώντας το πλέον ως σύμβολο. Τα ζευγάρια "κλειδώνουν" τον έρωτα τους στα κάγκελα κάποιας γέφυρας! Ξεφυλλίζοντας πρόσφατα ένα περιοδικό στο αεροπλάνο έμαθα από πού ξεκίνησε αυτή η συνήθεια και πώς εμπλέκεται και η Ελλάδα σε αυτή την ιστορία. 

Ένα από τα πολλά λουκέτα στη γέφυρα Marienbrucke 

Βρισκόμαστε στο χωριό Vrnjacka Banja στη κεντρική Σερβία, λίγο πριν ξεσπάσει ο α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Nada, δασκάλα και ο Relja, αξιωματικός του Σερβικού Στρατού ερωτεύονται και γίνονται το θέμα του χωριού. Όπως καταλαβαίνετε το σημείο του ραντεβού είναι η γέφυρα πάνω από το ποτάμι στην άκρη του χωριού. Κάθε απόγευμα το ζευγαράκι συναντιέται πάνω στη γέφυρα, συζητά ακατάπαυστα και κάνει σχέδια για το μέλλον. Όμως  πόλεμος αρχίζει αλλάζοντας τα όνειρα των νέων καθώς ο Relja αποστέλλεται στο μέτωπο στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη ή κατ' άλλους στην Κέρκυρα γνωρίζει μια κοπέλα - πού θα βρούμε το όνομα της; - και δεν επιστρέφει στην παλιά του αγαπημένη. Η Nada στενοχωριέται, μαραζώνει και πεθαίνει από τη θλίψη. Οι κοπέλες του χωριού από φόβο μην πάθουν τα ίδια γράφουν πάνω σε λουκέτα τα ονόματά τους μαζί με αυτά των αγαπημένων τους, τα κλειδώνουν στη γέφυρα που συναντιόταν το ζευγάρι και πετάνε τα κλειδιά στο ποτάμι!

Το παραμυθένιο κάστρο Neuschwanstein στη Βαυαρία, Γερμανία από τη γέφυρα Marienbrucke 

Η ποιήτρια Desanka Maximovic μετά από καιρό έμαθε το περιστατικό που είχε σχεδόν πέσει στη λήθη του χρόνου, και εμπνεόμενη από το γεγονός αυτό, έγραψε το ποίημα "Μια προσευχή για την αγάπη" και έκανε γνωστά τα όσα είχαν γίνει στο χωριό εκείνο το καιρό, επαναφέροντας ταυτόχρονα την ιστορία στη δημοσιότητα!

Στο Λονδίνο βρήκαν άλλο τρόπο για να"κλειδώσουν" οι ερωτευμένοι την αγάπη τους. Προωθητική ενέργεια του Βρετανικού Ιδρύματος Καρδιολογίας, στο Covent Garden 

Η συνήθεια των Σέρβων αναζωπυρώθηκε στις αρχές του αιώνα μας, στις γέφυρες μεγάλων πόλεων και σε άλλες ρομαντικές γέφυρες. Έχει γίνει πολύς λόγος για το φαινόμενο πλην των άλλων και για πρακτικούς λόγους καθώς διακυβεύεται και η στατικότητα των κατασκευών. Να μην ξαφνιαστούμε βέβαια αν στο μέλλον δούμε τα γεγονότα αυτά να γίνονται και Χολιγουντιανή ταινία.

Βρετανικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο, Δοϊράνη

Είσοδος. στο μνημείο πάνω αναφέρεται η βιβλική ρήση - ως είθισται - "THEIR NAME LIVETH FOR EVERMORE", "Το όνομα αυτών ζη εις γενεάς" από τη Σοφία Σειράχ 44:14

 Το Σεπτέμβριο του 1918 στην περιοχή της Δοϊράνης έλαβαν χώρα σειρά από μάχες του α' Παγκοσμίου Πολέμου και των Βαλκανικών Πολέμων. Στην εν λόγω μάχη Βρετανοί και Έλληνες στρατιώτες αντιμετώπισαν τον Βουλγαρικό στρατό. Οι Βρετανοί ανήγειραν ένα μνημείο στην περιοχή και φρόντισαν τους νεκρούς τους.

Μεταλλική πλάκα έξω από το νεκροταφείο που περιγράφει το μνημείο και το ιστορικό

Ο χώρος είναι πολύ περιποιημένος και φροντισμένος. 

Περιποιημένες επιτάφιες πλάκες

Άλλη άποψη

Δίπλα είναι το χωριό Μουριές με πλαζ στη λίμνη, μικρό εκθετήριο για τη λίμνη και τις δραστηριότητες των ντόπιων, ταβέρνες, ο σταθμός του τρένου, και το συνοριακό φυλάκιο και τελωνείο. Σε κοντινή απόσταση είναι τα χίλια δέντρα, ειδυλλιακό τοπίο μέσα σε δάσος με βελανιδιές και άλλα δένδρα.

Το Συμμαχικό μνημείο, λίγο πιο πέρα από το νεκροταφείο, με τη στήλη από πέτρα της περιοχής, λιοντάρια σε ρυθμό βρετανικής αυτοκρατορίας, και τέσσερις όγκους που γράφουν πάνω τα ονόματα των πεσόντων 1912-1919 

Σε κοντινή απόσταση υπάρχει και το κοιμητήριο των Ελλήνων πεσόντων το οποίο δεν επισκέφτηκα. Την επόμενη φορά... Η ευρύτερη περιοχή πάντως του Κιλκίς αποτέλεσε πεδίο πολλών πολύνεκρων και σκληρών μαχών όπως στο Σκρά, Ραβινέ, Λαχανάς, Μπέλες, Κιλκίς. 

Το μνημείο των Ηρώων στο χωριό Μουριές απέναντι από το τελωνείο και το συνοριακό φυλάκιο