Μάλτα

Μάλτα ή Μελίτη επί το Ελληνικότερο λόγω της παραγωγής μέλιτος (μελιού). Νησάκι και χώρα (μαζί με τα άλλα δύο νησιά το Γκότσο και το Κομίνο) που βρίσκεται στο κέντρο της Μεσογείου, ανάμεσα στη Σικελία και τη Τυνησία. Όλοι όσοι πέρασαν από εκεί άφησαν κάτι και δεν ήταν και λίγοι: Βρετανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ιππότες του Αγ. Ιωάννη, Ρωμαίοι, Έλληνες, Φοίνικες. Στη Βαλέτα να μην παραλείψετε να δείτε το παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου των Ιωαννιτών Ιπποτών και τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννου. Όλα τα κτήρια έχουν τη χαρακτηριστική πέτρα ή το ιδιαίτερο χρυσοκίτρινο χρώμα. Για τη διαμονή υπάρχουν ξενοδοχεία για όλα τα βαλάντια και τα γούστα. Το καλοκαίρι ιδιαίτερα δημοφιλής περιοχή είναι το St. Julian με έντονη νυχτερινή ζωή. Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, η Βαλέτα έχει φορέσει τα χριστουγεννιάτικα της και σας περιμένει.
Να μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα τοπικά τυριά. Το παραδοσιακό λευκό, σκληρό με εξωτερική επικάλυψη πιπεριού και έντονη γεύση, συνδυάζεται με ζυμωτό ψωμάκι και ντομάτα. Η μπύρα Cisk lager είναι ελαφριά και ξεχωριστή. Αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε Kinnie να είστε προετοιμασμένοι. Είναι αναψυκτικό που παρασκευάζεται από εσπεριδοειδή (μάλλον νεράντζια) και συνδυασμό μπαχαρικών και μυρωδικών.

Οι φωτογραφίες είναι φετινές, από την προηγούμενη εβδομάδα, όπως οι περισσότερες μεγαλουπόλεις έτσι και η Βαλέτα στολίστηκε για τους κατοίκους της και τους επισκέπτες της.

Οικία Κωστή Παλαμά

Ανέφερα κλείνοντας τη προηγούμενη ανάρτησή μου τον Κ. Παλαμά και θυμήθηκα τη βόλτα μου στην Αθήνα στη γειτονειά απέναντι από τη Πύλη του Ανδριανού.

«Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου του μεγάλου και του αληθινού…». Έτσι ξεκινάει ο Ολυμπιακός Ύμνος που έγραψε ο Κ. Παλαμάς ειδικά για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες και καθιερώθηκε ως ο Ολυμπιακός Ύμνος. Ο Παλαμάς έζησε στην Αθήνα και πέθανε στη διάρκεια της κατοχής το 1943. Το τελευταίο – εν ζωή – σπίτι του βρίσκεται στην οδό Περιάνδρου 5 στη Πλάκα. Ο χρόνος έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του και ο μηχανικός το κόκκινο Χ μετά τον σεισμό. Φαίνεται και είναι εγκατειλημμένο και το μόνο που υπάρχει είναι μια πινακίδα πάνω από την είσοδο. Ο ανυποψίαστος περαστικός κοντοστέκεται, διαβάζει και απομακρύνεται κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι.

Μήπως, τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έσβησαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αλλά παραμένουν πάντα επίκαιροι και διαχρονικοί, θα πρέπει κάποιος να ασχοληθεί με το κτήριο και την συντήρηση του; Είναι μικρή οφειλόμενη τιμή προς αυτόν που έγραψε τον Ολυμπιακό Ύμνο, τιμώντας τη χώρα και το Ολυμπιακό κίνημα.

Ας μου επιτραπεί η παράφραση του αποχαιρετιστήριου ποιήματος του ΄Αγγ. Σικελιανού προς τον Κ. Παλαμά. Ηχήστε οι σάλπιγγες…Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα… Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές σημαίες ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

[...]

Σ’ αυτό το σπίτι ακουμπά η Ελλάδα!

Μας έβγαλε το λάδι!

Εννοώ τη φετινή συγκομιδή των ελιών. Τα δέντρα ήταν τόσο φορτωμένα που τα κλαδιά λύγιζαν κάτω από το βάρος του καρπού. Η φράση του τίτλου χρησιμοποιείται κυρίως μεταφορικά αλλά στην περίπτωσή μας κυριολεκτικά. Οι ελιές μαζεύτηκαν και προωθήθηκαν στο ελαιοτριβείο για τα περαιτέρω. Για τον πολιτισμό της Μεσογείου η ελιά και το λάδι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι και πολλαπλό σύμβολο (ειρήνης, ευημερίας, πλούτου, θρησκευτικό). Έχει ευλογηθεί, έχει υμνηθεί από ποιητές, έχει στεφανώσει νικητές.

"Ευλογημένο να 'ναι ελιά το χώμα που σε τρέφει

Κι ευλογημένο το νερό που πίνεις απ' τα νέφη.

Κι ευλογημένος τρεις φορές αυτός που σ' έχει στείλει

Για το λυχνάρι του φτωχού, για του άγιου το καντήλι"
Ι. Πολέμης

Οι βρώσιμες μαζεύτηκαν χωριστά και πήγαν για φτιάξιμο. Έτσι εκτός από λάδι θα έχουμε και ελιές για όλη τη χρονιά.

Ο μπαμπάς ακολουθώντας την παροιμία "Βάλε ελιά για τα παιδιά σου και μηλιά για τη κοιλιά σου", φύτεψε μερικές ρίζες αρκετά χρόνια πριν. Τώρα πλέον μας εξασφαλίζουν λάδι για τη χρονιά.

"Εδώ στον ίσκιο μου από κάτω

Ήρθ' ο Χριστός ν' αναπαυθεί,

Kι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του

Λίγο προτού να σταυρωθεί

Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη

Έχει στη ρίζα μου χυθεί

Είμ' η ελιά η τιμημένη"

Κ. Παλαμάς

Ο μικρός Πρίγκιπας

Το βιβλίο το έλαβα ως δώρο στις 8 Νοεμβρίου. Για τα παιδιά, δηλαδή για όλους "Γιατί όλοι οι μεγάλοι ήταν, κάποτε, κι αυτοί παιδιά" όπως λέει και ο Antoine de Saint Exupéry.

Ευχαριστώ Πολύ

Γιγαντοαφίσες προβολής και "προβολής" στη Κούβα

Στη χώρα οι γιγαντοαφίσες όχι πάντα στα πρότυπα της δυτικής αισθητικής χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ακόμα φαντάζομαι για να προβάλλουν τη χώρα και τους ηγέτες της και να εμψυχώσουν το λαό. Είναι είτε ζωγραφισμένες ή επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε κολλάζ ή φωτογραφίες. Τις φωτογραφίες από μερικά δείγματα του είδους σας παρουσιάζω παρακάτω. Είναι γεγονός πως στον επισκέπτη δεν περνάνε απαρατήρητες, άλλος εντυπωσιάζεται και ρωτά να μάθει τι σημαίνουν όσα γράφει και άλλος σχολιάζει δηκτικά και με χαμόγελο ειρωνείας και περιφρόνησης.

"Παρόντες στην εθελοντική εργασία" και τριπλή εικόνα του Τσε. Το όχημα που φαίνεται μπροστά εκτελεί χρέη λεωφορείου. Στο Santiago.

"Η Πατρίδα υπεράνω όλων". Palacio de justicia, Santiago.
"46η Επέτειος του θριάμβου της επανάστασης". Revolution Sq., Havana.

"Το έργο της επανάστασης είναι άφθαρτο". Revolution Sq., Havana.

"Πάμε καλά". Στο Vedato, Havana.

Χωρίς σχόλια. Malecon, Havana. Απέναντι από το γραφείο υποθέσεων των ΗΠΑ.

Υπουργείο Εσωτερικών

Σύντομο οδοιπορικό στην Ουγκάντα

Σε αυτή την ανάρτηση θα ήθελα να αναφερθώ σε παραμέτρους που θεωρώ άξιες λόγου ή με εντυπωσίασαν από την ολιγοήμερη επίσκεψή μου στην Ουγκάντα. Δεν διεκδικώ αντικειμενικότητα ή ανασκόπηση - αποτύπωση της κατάστασης της χώρας. Η Ουγκάντα βρίσκεται πάνω στον Ισημερινό στην Ανατολική Αφρική, Δυτικά της Κένυας. Πρόσβαση στη θάλασσα δεν έχει, αλλά έχει τη Λίμνη Βικτώρια, τη μεγαλύτερη λίμνη της Αφρικανικής Ηπείρου και τη τρίτη μεγαλύτερη, γλυκού νερού, στον κόσμο, από την οποία πηγάζει ο Νείλος. Αεροπορικώς φτάνει κανείς στο αεροδρόμιο Entebbe, γνωστό για την "Επιχείρηση Entebbe", το 1976, κατά την οποία Ισραηλινές Δυνάμεις απελευθέρωσαν 105 ομήρους από αεροπειρατές που κατέλαβαν αεροπλάνο της ELAL και το οδήγησαν εκεί.

Πλατεία - συγκινωνιακός κόμβος, με διαφήμιση της Mirinda (Αεριούχο αναψυκτικό με γύση ανανά και άλλων φρούτων)

Από εκεί κινούμαστε οδικώς για 40 χιλιόμετρα προς τη πρωτεύουσα Καμπάλα. Πολύβουη πόλη μέσα σε μια χώρα που οι πολίτες της είναι από τους φτωχότερους στον κόσμο. Ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει - όπως και οι περισσότερες χώρες της υποσχάριας Αφρικής - είναι το AIDS. Οι παραγωγικές ηλικίες χάνονται, το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό μειώνεται και παιδιά μένουν ορφανά εξ αιτίας αυτής της μάστιγας. Παιδιά που την ανατροφή τους έχουν αναλάβει διεθνείς οργανώσεις (για όσα θεωρούνται τυχερά!) ή περιπλανώνται εδώ και εκεί για ένα κομμάτι ψωμί και ένα πρόχειρο κατάλυμα υποχείρια σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Η κοινωνική πρόνοια είναι μάλλον περιορισμένη και ασκείται ως επί το πλείστον από Μ.Κ.Ο.

Εμπορικό κατάστημα - νεωτερισμοί

Παιδιά που μπορεί να στερούνται πολλά, αλλά από την άλλη νιώθουν ευτυχισμένα με ένα χαμόγελο ή ένα χάδι.

Αίθουσα διδασκαλίας. Τα σχόλια περιττεύουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα σχολεία είναι έτσι.

Ο διευθυντής του σχολείου με μερικούς από τους μαθητές του.

Το μέλλον της χώρας, το μέλλον της γης...

Το βλέμμα και τα τεράστια μάτια μπορεί να κρύβουν πολλά, φανερώνουν ταυτόχρονα πολλά περισσότερα.Στο συγκεκριμένο σχολείο κατάλαβα ότι εφαρμόζουν ένα είδος αλληλοδιδακτικής μεθόδου. Οι μεγαλύτεροι μαθητές "διδάσκουν" τους μικρότερους ή κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν ρόλο "συντονιστή" μέσα στην τάξη. Οι δυσκολίες πάντως είναι ίδιες για όλα τα παιδιά της γής. Τα μαθηματικά είναι παντού δύσκολα ενώ η καλύτερη ώρα είναι το ποδόσφαιρο! Αυτά είναι τα τυχερά παιδιά, άλλα δεν τα κατάφεραν να πάνε σε σχολείο και άλλα βρίσκονται στη φυλακή για συμπλοκές στο δρόμο, στην ίδια φυλακη με βαρυποινήτες εγκληματίες.

Γιγαντοαφίσα με διαφήμιση τοπικής μπύρας

Ο τουρισμός στη χώρα δεν είναι αναπτυγμένος όπως στην γειτονική Κένυα. Υπάρχουν κάποιες υποδομές αλλά όχι αρκετές. Μπορεί κανείς να πάει για Σαφάρι (λέξη Σουαχίλι που σημαίνει ταξίδι) ή να επισκεφτεί ένα από τα εθνικά πάρκα της Ουγκάντα. Μπορεί επίσης να παρατηρήσει από κοντά τους γορίλες με ειδική άδεια και να συμμετέχει στα προγράμματα προστασίας τους. Άλλο σημείο ενδιαφέροντος είναι οι πηγές του λευκού Νείλου στη Λίμνη Βικτώρια.

Ο κρεοπώλης της γειτονιάς σας.

Πρόβλημα με τη γλώσα δεν θα αντιμετωπίσετε αν ξέρετε Αγγλικά. Η Ουγκάντα υπήρξε Βρετανική κτήση και σήμερα είναι μέλος στης κοινοπολιτείας. Η επίσημη γλώσσα είναι τα Αγγλικά, αλλά ομιλούνται και πολλές τοπικές διάλεκτοι.

Το σημείο μαρτυρίου 25 χριστιανών (Καθολικών και Πρωτεσταντών) κάηκαν ζωντανοί για να εξαγνιστούν τα τοπικά πνεύματα.

Αναπαράσταση του μαρτυρίου

Το τζαμί Καντάφι, ένα από τα μεγαλύτερα της Αφρικής, που φτιάχτηκε με κεφάλαια από τη Λιβύη.

Το πολίτευμα είναι δημοκρατία. Η παρουσία όμως του στρατού είναι έντονη ακόμα και όταν απαγορεύεται η φωτογράφησή.

Αφίσες για τη μείωση του φαινομένου σεξουαλικών σχέσεων ηλικιακού χάσματος. "Θα αφήνατε αυτόν τον άνδρα να είναι με την έφηβη κόρη σας; Τότε γιατί εσείς είστε με τη δικιά του;" αναφέρει η αφίσα.

Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO αποτελεί το σημείο που βρίσκονται οι τύμβοι Kasubi.

Ασφαλώς στη χώρα υπάρχουν και πολυκαταστήματα και μεγάλα σουπερμάρκετ, ξενοδοχεία που παρέχουν υψηλές υπηρεσίες, τα οποία όμως προσφέρουν προϊόντα αρκετά ακριβά, ακόμη και για τα μέτρα ενός Ευρωπαίου τουρίστα. Αυτό που μένει μετά από την επίσκεψη είναι ένα σφίξιμο στο στομάχι, όλοι μπορεί να έχουμε ακούσει τα προβλήματα του τρίτου κόσμου αλλά είναι άλλο να τα ακούς ή να τα βλέπεις στη τηλεόραση και άλλο να τα βλέπεις από κοντά, μπροστά στα μάτια σου. Τι μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα αλλά και πολλά...

Διόδια

Δεν θα αναφερθώ στις αυξομειώσεις των τιμών των διοδίων εδώ, αλλά σε κάτι πιο "πεζό".

Τη χρήση των πομπών "TEO PASS". Υποτίθεται ότι οι κάτοχοι το χρησιμοποιούν για οικονομικότερη και ταχύτερη διέλευση. Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ ότι αυτό δεν συμβαίνει καθώς παρατηρούνται καθυστερήσεις στη διέλευση από τη λωρίδα "TEOPASS". Και εξηγώ το γιατί: Πολλοί πηγαίνουν σε αυτή τη λωρίδα χωρίς να έχουν τον ειδικό πομπό, είτε από άγνοια είτε επειδή γνωρίζουν ότι υπάρχει υπάλληλος που θα τους εξυπηρετήσει γρηγορότερα, αφού πληρώσουν το αντίτιμο επιτόπου. Έχει περάσει πάνω από μήνας από τη στιγμή που εφαρμόστηκαν τα νέα διόδια και το πρόβλημα εξακολουθεί ιδίως στις ώρες αιχμής.

Η εταιρεία εκμετάλλευσης των διοδίων οφείλει:

1) Να βάλει πινακίδες στη Ε.Ο. (καθώς προσεγγίζει κανείς τα διόδια) που θα αναφέρει ποια λωρίδα είναι με πομπό και ποια είναι με ταμείο.

2) Η λωρίδα με χρέωση από τον πομπό, να έχει κίτρινη διαγράμμιση και σήμανση στην άσφαλτο, αρκετά μέτρα πριν

3) Στα σημεία διέλευσης πάνω από τα ταμεία, τα σήματα πρέπει να είναι μεγαλύτερα για να διακρίνονται από ικανή απόσταση.

4) Το βράδυ τα σήματα αυτά πρέπει να φωτίζονται, ώστε να φαίνονται και μετά τη δύση του ηλίου.

Και κάτι τελευταίο. Οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητοδρόμους δεν μπορούν να έχουν συμβατότητα στους πομπούς τους για να μην έχουμε 3 ή 4 πομπούς, ανάλογα τον δρόμο ή τη γέφυρα που περνάμε;

Νοέμβριος

Ο Νοέμβριος είναι ο τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου, αλλά έτσι όπως μπήκε περισσότερο από Χειμώνα μας θύμισε. Ο ουρανός με σύννεφα που φέρνουν βροχή και το κύμα στη θάλασσα δείχνουν ότι το Καλοκαίρι έχει απομακρυνθεί. Μια ακτίνα φωτός στο βάθος, δίνει ελπίδα για το μέλλον.

The Poppy Appeal

Εχθές το βράδυ στις ειδήσεις είδα τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, να κάνει δηλώσεις έξω από την 10, Downing st. Στο πέτο είχε κάτι κόκκινο, πρόσεξα ότι ήταν μια χάρτινη παπαρούνα (Poppy Αγγλιστί). Έτσι θυμήθηκα ότι πλησιάζει η 11η Νοεμβρίου, ημέρα που γιορτάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο (καθώς και σε άλλες χώρες κυρίως της Κοινοπολιτείας) το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 11-11 στις 11 το πρωί τηρείται ενός λεπτού σιγή επειδή αυτή η ημερομηνία και ώρα το 1918 σήμανε τη λήξη του πολέμου.

Θα μου πείτε γιατί παπαρούνα και όχι κάτι άλλο; Λέγεται ότι το αίμα που πότισε τα πεδία των μαχών έκανε να ανθίσουν εκεί μόνο παπαρούνες και τίποτα άλλο... Σε όλη τη χώρα μερικές βδομάδες πριν τη 11-11 πουλάνε στο δρόμο τις συγκεκριμένες χάρτινες ή πλαστικές παπαρούνες που φοριούνται στο πέτο. Τα χρήματα που συλλέγονται πηγαίνουν στο ταμείο των αποστράτων και των θυμάτων πολέμων. Με τα χρόνια επικράτησε να τιμώνται όχι μόνο οι απώλειες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και των επομένων μέχρι και τις μέρες μας. Στα μνημεία των πεσόντων κατατίθενται παπαρούνες και στεφάνια από παπαρούνες αντί για άλλα λουλούδια. Αν βρεθείτε αυτές τις μέρες στο Λονδίνο ή σε άλλη πόλη της Μεγάλης Βρετανίας και δείτε τις παπαρούνες θα ξέρετε πλέον το γιατί!