19 Αυγούστου 2006. Αναχώρηση από Αθήνα για Μάντσεστερ πτήση ΟΑ 0277 και η βόλτα ξεκινά. Όχι όμως όποια και όποια βόλτα. Ο γύρος της Σκωτίας, με χαλαρό πρόγραμμα ή μάλλον να το πω καλύτερα χωρίς πρόγραμμα. Το μόνο που είχε κανονιστεί από πριν ήταν το αεροπορικό εισιτήριο και το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο για επτά ημέρες. Τα υπόλοιπα όπως θα έβγαιναν στη πορεία. Φτάσαμε βράδυ, πήραμε το αυτοκίνητο και κάναμε μερικά χιλιόμετρα ή μάλλον μίλια στον Μ6 μέχρι το Carlisle (μείναμε στο Premier Travel Inn). Στα αξιοθέατα της επόμενης μέρας ήταν η πόλη της Γλασκώβης και μετά παίρνουμε τον Α82 για τα Highlands. Η μέρα είχε περάσει και μετά τη λίμνη Lomond βρήκαμε ένα Bed and Beakfast στο χωριό Tarbet. Τα Bed & Breakfast ή B&B είναι οικονομικός τρόπος διαμονής και είναι πολύ δημοφιλή στη Σκωτία και σε όλη τη Μ. Βρετανία κυρίως στο ύπαιθρο και λιγότερο στα αστικά κέντρα. Παρέχουν ότι ακριβώς λέει και ο τίτλος τους, το κρεβάτι για τον ύπνο και πρωινό. Οικογένειες ενοικιάζουν ένα ή περισσότερα δωμάτια από το σπίτι τους και το πρωί σου ετοιμάζουν το τυπικό Αγγλικό πρωινό που αποτελείται από αυγά, μπέικον, φασόλια, ντομάτα (στο φούρνο), ψωμί του τοστ, λουκάνικο και μπορεί κάποιες φορές μανιτάρια και black putting (είδος αλλαντικού). Αν έχεις χρόνο και διάθεση μπορείς να καθίσεις με τους ιδιοκτήτες να συζητήσεις ότι θες από χρηστικές πληροφορίες για τη περιοχή μέχρι φιλοσοφικά θέματα. Η ποικιλία είναι μεγάλη, το ίδιο και η ποιότητα καθώς και οι τιμές. Αν κλίσεις από νωρίς έχεις περισσότερες επιλογές, αν το αφήσεις αργά ή ψάχνεις όπως εμείς, μόλις άρχιζε να νυχτώνει, περιορίζεσαι. Παρόλα αυτά δεν υπήρξε νύχτα που να κοιμηθούμε στα παγκάκια ή το αυτοκίνητο. 
Η πορεία μας συνεχίστηκε προς τη δυτική ακτή (Α83) και κατόπιν Βόρεια (Α828) περνώντας από το Inveraray, - να σταματήσετε να δείτε το κάστρο - , το Oban από όπου φεύγουν πολλά πλοία για τα νησάκια των Εβρίδων. 
Βλέπεις παντού πράσινο, πολλά νερά και τοπία που σε προϊδεάζουν για το τι θα ακολουθήσει. Σταμάτησα και σε ένα πάρκινγκ με ωραία θέα, για να ψάξω μήπως βρω τη θήκη μιας κάμερας με δύο video κασέτες που είχα ξε-χασει την προηγούμενη φορά που είχα περάσει από εκεί, το Καλοκαίρι του 1998. Σταματήσαμε να μείνουμε σε ένα Β&Β λίγο πριν από το Fort William. Όχι και τόσο καλό και καθαρό, αλλά τι να κάνουμε αυτό μας έτυχε, νύχτα ήταν και πέρασε. Κάναμε μια πεζοπορική διαδρομή στην περιοχή (σε σηματοδοτημένο μονοπάτι) έτσι για να ξεπιαστούμε λίγο από το αυτοκίνητο και να πέσουν και οι πέτρες που είχαν μαζευτεί στα νεφρά. Την επόμενη μέρα ο δρόμος μας συνεχίστηκε με πορεία προς το Isle of Skye. Μπορείς να πας από το Ft. William στο Mallaig και να πάρεις καραβάκι προς το Ardvasar (1998), εμείς τώρα προτιμήσαμε να κάνουμε μερικά μίλια παραπάνω (Α87), αριστερά πριν τη λίμνη Ness (Loch Ness) και να πάμε από τη γέφυρα (μιας και είχαν καταργήσει και τα διόδια). Οι εναλλασσόμενες εικόνες είναι γραφικές. Κάστρα και πύργοι να εμφανίζονται στο πουθενά, σε λοφάκια, σε παραλίες, σε δάση. 
Ο δρόμος μας οδήγησε στο Dunvegan αφού περάσαμε από το Portree με το ωραιότατο λιμανάκι του και κατευθυνθήκαμε Βόρεια στο Kilmaluag και μετά στο Uig, χρώματα μοναδικά, καταρράκτες, νερά ερειπωμένοι πύργοι, τα Μοσχάρια της Σκωτίας, αυτά με το μακρύ τρίχωμα που πέφτει μπροστά στα μάτια. 
Το πρωί από το Dunvegan, αντί να γυρίσουμε προς τα πίσω, με το αυτοκίνητο αποφασίσαμε να πάμε δυτικά, μας είπαν ότι στο Neist Point υπάρχει φάρος με εντυπωσιακά τοπία αλλά θέλει λίγο περπάτημα. Το περπάτημα ήταν αρκετό αλλά το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Μη το χάσετε, αξίζει. 
Το Isle of Skye είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των εσωτερικών Εβρίδων νήσων και αν είστε λάτρης της φύσης να μην το χάσετε. Η πορεία συνεχίστηκε το υπόλοιπο της ημέρας από τους (Α896), (Α832), (Α835) μέχρι το Ullapool. Το μάτι δεν χορταίνει. Θάλασσα, βουνό, δάσος, ποτάμια, παραλία. 
Αν είναι καλή η μέρα σταματήστε να κάνετε ένα μπάνιο στη παραλία Gairloch. Εμείς τη ρίξαμε τη βουτιά μας και το απολαύσαμε. Το βράδυ ήρθε η στιγμή για τις κρίσιμες αποφάσεις. Πρόγραμμα δεν υπήρχε μέχρι τότε, αλλά έπρεπε να δούμε αν θα προλάβουμε να ανέβουμε στο Βορειότερο άκρο απέναντι από τα νησιωτικά συμπλέγματα Orkney και Shetland εκεί που ενώνεται ο Ατλαντικός με τη Βόρεια θάλασσα, ή θα γυρίσουμε πίσω για προλάβουμε το αεροπλάνο. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ο ήλιος είχε δύσει στο λιμάνι του Ullapool, μια φώκια έκανε την εμφάνισή της και μας κοίταζε για λίγο. Μέχρι να πάρω τη φωτογραφική μηχανή, έκανε μια βουτιά, ως δεινή κολυμβήτρια και εξαφανίστηκε στα σκοτεινά νερά του λιμανιού. Το πρωί ξυπνήσαμε και φύγαμε στα γρήγορα, γιατί η μέρα θα ήταν μεγάλη. Κατηφορίζουμε τον (Α835) και όταν φτάσαμε στον (Α9) πήγαμε αριστερά (βόρεια) μέχρι το Dornoch. Τελικά όντως δεν μας βγαίναν οι χρόνοι. 
Άντε πάλι πίσω, στάση στο Inverness, πρωτεύουσα των Highlands, με πολλά και ωραία κτίρια και τον πύργο να δεσπόζει στο λόφο. Η πεζογέφυρα είναι αρμονικά ενταγμένη στο περιβάλλον και ο ποταμός Ness να χωρίζει και να ενώνει τη πόλη. "Ness" καλά καταλάβατε, πλησιάζουμε τη λίμνη Ness ή αλλιώς Loch Ness! "Λέτε να δούμε τη Nessie?", το τέρας ντε! Όσο και να ψάχνουμε δεν είδαμε τίποτα. Μόνο στο Μουσείο είδαμε πολλά αντίγραφά της. Καταναλωτικός παράδεισος... Το μεσημέρι στο Fort Augustus την ώρα του φαγητού, χαζεύαμε και τη διέλευση των σκαφών από το κανάλι της Καληδονίας. 
Το Caledonian canal φτιάχτηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, είναι ένα σύστημα από διαδοχικές δεξαμενές που ανοιγοκλείνουν, γεμίζοντας ή αδειάζοντας και τα πλοία μεταφέρονται διαδοχικά από τη μία δεξαμενή στην άλλη, με αυτό το σύστημα ποταμών και λιμνών που συνδέει την ανατολική ακτή της Σκωτίας με τη δυτική, παρακάμπτεται παράλληλα η Βόρεια θάλασσα, είναι αντίστοιχη αρχή με τη διώρυγα του Παναμά. Σήμερα χρησιμοποιείται, ως επί το πλείστον από σκάφη αναψυχής.
Η πορεία μας συνεχίστηκε προς τη δυτική ακτή (Α83) και κατόπιν Βόρεια (Α828) περνώντας από το Inveraray, - να σταματήσετε να δείτε το κάστρο - , το Oban από όπου φεύγουν πολλά πλοία για τα νησάκια των Εβρίδων. Βλέπεις παντού πράσινο, πολλά νερά και τοπία που σε προϊδεάζουν για το τι θα ακολουθήσει. Σταμάτησα και σε ένα πάρκινγκ με ωραία θέα, για να ψάξω μήπως βρω τη θήκη μιας κάμερας με δύο video κασέτες που είχα ξε-χασει την προηγούμενη φορά που είχα περάσει από εκεί, το Καλοκαίρι του 1998. Σταματήσαμε να μείνουμε σε ένα Β&Β λίγο πριν από το Fort William. Όχι και τόσο καλό και καθαρό, αλλά τι να κάνουμε αυτό μας έτυχε, νύχτα ήταν και πέρασε. Κάναμε μια πεζοπορική διαδρομή στην περιοχή (σε σηματοδοτημένο μονοπάτι) έτσι για να ξεπιαστούμε λίγο από το αυτοκίνητο και να πέσουν και οι πέτρες που είχαν μαζευτεί στα νεφρά. Την επόμενη μέρα ο δρόμος μας συνεχίστηκε με πορεία προς το Isle of Skye. Μπορείς να πας από το Ft. William στο Mallaig και να πάρεις καραβάκι προς το Ardvasar (1998), εμείς τώρα προτιμήσαμε να κάνουμε μερικά μίλια παραπάνω (Α87), αριστερά πριν τη λίμνη Ness (Loch Ness) και να πάμε από τη γέφυρα (μιας και είχαν καταργήσει και τα διόδια). Οι εναλλασσόμενες εικόνες είναι γραφικές. Κάστρα και πύργοι να εμφανίζονται στο πουθενά, σε λοφάκια, σε παραλίες, σε δάση. Ο δρόμος μας οδήγησε στο Dunvegan αφού περάσαμε από το Portree με το ωραιότατο λιμανάκι του και κατευθυνθήκαμε Βόρεια στο Kilmaluag και μετά στο Uig, χρώματα μοναδικά, καταρράκτες, νερά ερειπωμένοι πύργοι, τα Μοσχάρια της Σκωτίας, αυτά με το μακρύ τρίχωμα που πέφτει μπροστά στα μάτια. Το πρωί από το Dunvegan, αντί να γυρίσουμε προς τα πίσω, με το αυτοκίνητο αποφασίσαμε να πάμε δυτικά, μας είπαν ότι στο Neist Point υπάρχει φάρος με εντυπωσιακά τοπία αλλά θέλει λίγο περπάτημα. Το περπάτημα ήταν αρκετό αλλά το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Μη το χάσετε, αξίζει. Το Isle of Skye είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των εσωτερικών Εβρίδων νήσων και αν είστε λάτρης της φύσης να μην το χάσετε. Η πορεία συνεχίστηκε το υπόλοιπο της ημέρας από τους (Α896), (Α832), (Α835) μέχρι το Ullapool. Το μάτι δεν χορταίνει. Θάλασσα, βουνό, δάσος, ποτάμια, παραλία. Αν είναι καλή η μέρα σταματήστε να κάνετε ένα μπάνιο στη παραλία Gairloch. Εμείς τη ρίξαμε τη βουτιά μας και το απολαύσαμε. Το βράδυ ήρθε η στιγμή για τις κρίσιμες αποφάσεις. Πρόγραμμα δεν υπήρχε μέχρι τότε, αλλά έπρεπε να δούμε αν θα προλάβουμε να ανέβουμε στο Βορειότερο άκρο απέναντι από τα νησιωτικά συμπλέγματα Orkney και Shetland εκεί που ενώνεται ο Ατλαντικός με τη Βόρεια θάλασσα, ή θα γυρίσουμε πίσω για προλάβουμε το αεροπλάνο. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ο ήλιος είχε δύσει στο λιμάνι του Ullapool, μια φώκια έκανε την εμφάνισή της και μας κοίταζε για λίγο. Μέχρι να πάρω τη φωτογραφική μηχανή, έκανε μια βουτιά, ως δεινή κολυμβήτρια και εξαφανίστηκε στα σκοτεινά νερά του λιμανιού. Το πρωί ξυπνήσαμε και φύγαμε στα γρήγορα, γιατί η μέρα θα ήταν μεγάλη. Κατηφορίζουμε τον (Α835) και όταν φτάσαμε στον (Α9) πήγαμε αριστερά (βόρεια) μέχρι το Dornoch. Τελικά όντως δεν μας βγαίναν οι χρόνοι. Άντε πάλι πίσω, στάση στο Inverness, πρωτεύουσα των Highlands, με πολλά και ωραία κτίρια και τον πύργο να δεσπόζει στο λόφο. Η πεζογέφυρα είναι αρμονικά ενταγμένη στο περιβάλλον και ο ποταμός Ness να χωρίζει και να ενώνει τη πόλη. "Ness" καλά καταλάβατε, πλησιάζουμε τη λίμνη Ness ή αλλιώς Loch Ness! "Λέτε να δούμε τη Nessie?", το τέρας ντε! Όσο και να ψάχνουμε δεν είδαμε τίποτα. Μόνο στο Μουσείο είδαμε πολλά αντίγραφά της. Καταναλωτικός παράδεισος... Το μεσημέρι στο Fort Augustus την ώρα του φαγητού, χαζεύαμε και τη διέλευση των σκαφών από το κανάλι της Καληδονίας. Το Caledonian canal φτιάχτηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, είναι ένα σύστημα από διαδοχικές δεξαμενές που ανοιγοκλείνουν, γεμίζοντας ή αδειάζοντας και τα πλοία μεταφέρονται διαδοχικά από τη μία δεξαμενή στην άλλη, με αυτό το σύστημα ποταμών και λιμνών που συνδέει την ανατολική ακτή της Σκωτίας με τη δυτική, παρακάμπτεται παράλληλα η Βόρεια θάλασσα, είναι αντίστοιχη αρχή με τη διώρυγα του Παναμά. Σήμερα χρησιμοποιείται, ως επί το πλείστον από σκάφη αναψυχής. Για τη συνέχεια πατήστε εδώ
